Refine your search
Categories
Language
Creator
- Aletta, Instituut voor Vrouwengeschiedenis33
- Atria, kennisinstituut voor emancipatie en vrouwengeschiedenis27
- Aletta - Instituut voor Vrouwengeschiedenis18
- Fatusch Productions10
- Mevis, Annette9
- Mossink, Marijke9
- Vrouwen Platform Kerkelijk Kindermisbruik6
- Groningen, Wies van1
- Stichting Vrouwen in de Beeldende Kunst1
Auteursrechten status
- Results per page : 50
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Stam, Dineke > Interviewer
- Thesaurus
- sociologie, hoogleraren, liefde, relaties, gezinnen, echtscheidingen, emancipatie, Nederland, oral history
- Description
- VH04 werd geboren op 14 maar 1943 te Amstelveen. Het interview begint met een bespreking van VH04's jeugd. Ze is de tweede in een gezin van vier kinderen. Haar moeder was huisvrouw en haar vader werkte bij Shell. Omdat VH04 al voor het begin van de lagere school kon schrijven, ging zij meteen naar de tweede klas. Ze behaalde de beste punten van de klas. Dit was niet, zo zegt ze, omdat ze zelf zo gemotiveerd was, maar omdat haar moeder de ambitie voor haar had om een goede opleiding te volgen. Na de lagere school kan ze daarom doorstromen naar de zesjarige HBS. Hier blijkt zij met name talent te hebben voor bètavakken, zoals wiskunde en natuurkunde. VH04 vertelt verder dat ze als klein kind al versjes voordroeg aan mensen en hierdoor, zo denkt ze, heeft ze nooit angst gehad bij het spreken voor grote groepen. Na de middelbare school wil VH04 naar de toneelschool. Onder druk van haar ouders gaat ze echter studeren in Wageningen. VH04 vertelt dat haar moeder, meer dan haar vader, een hele sterke rol speelde in de belangrijke educatieve en carrièrekeuzes die ze gemaakt heeft: haar moeder heeft altijd verdriet gehad dat ze zelf niet heeft kunnen studeren. Het gesprek gaat verder over de studie in Wageningen: VH04 gaat meteen op kamers en, zo zegt ze, dat was in die tijd nog niet vanzelfsprekend en al zeker niet voor een vrouw. Als vrouw studeren was ook niet vanzelfsprekend: ze was één van de 33 vrouwen die dat jaar begon aan de Universiteit van Wageningen [toentertijd Landbouwhogeschool Wageningen]. Na het algemene propedeusejaar kiest VH04 voor de richting Agrarische Sociologie en niet, zo vertelt ze, omdat ze het per se interessant vond, maar omdat ze verliefd was geworden op haar, later, eerste echtgenoot en niet naar een andere universiteit wilde. Studeren, in haar eigen woorden, vond ze vrij saai, maar ze ging alleen studeren om verliefd te worden. Haar interesse lag vooral bij sociologie en niet bij de agrarische kant van het verhaal. Na haar studie trouwde ze en ging ze ervan uit dat haar man zou werken en zij eventueel, zoals ze zelf zegt, een bijbaantje zou nemen. Maar ze ontdekt bij haarzelf ‘een enorme drive’ om te werken. Om die reden is ze zich via verschillende commissies in gaan zetten voor emancipatie. VH04 vertelt uitgebreid over haar loopbaan en promotieonderzoek. Een rode draad in haar carrière is het thema gezin en echtscheiding. Naar eigen zeggen is ze een relatief late feminist en zette ze zich in voor de vrouwenbeweging via de commissies waar ze inzat. Het interview gaat verder over spiritueel feminisme en de rol die astrologie speelt in haar werk en leven. Daarna vertelt ze over haar kinderen. Ze meent dat, als haar kinderen niet zo makkelijk waren geweest, ze nooit zoveel had kunnen doen in haar leven. Daarnaast hielp het ook dat er acht mensen in haar huis woonden die hielpen met de opvoeding. Verder bespreekt ze de gang van zaken omtrent haar echtscheiding, hoe dit voor haar was, en voor de kinderen. Ook vertelt ze kort over haar huidige relatie, die ze nu al vijfenvijftig jaar heeft. Vervolgens gaat het gesprek verder over haar werk op verschillende universiteiten en haar schrijfwerk. Ze schreef onder meer columns voor de Libelle. Het interview sluit af met het bekijken van foto’s uit de persoonlijke collectie van VH04.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- internaten, rooms-katholicisme, kerken, religieuzen, psychisch geweld, menstruatie, seksualiteit, moederschap, Nederland
- Description
- Een Oral history project over het verborgen verleden van seksueel misbruik en mishandeling van meisjes binnen de instituties van de rooms-katholieke kerk in Nederland vanaf 1940.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- internaten, rooms-katholicisme, kerken, religieuzen, psychisch geweld, menstruatie, seksualiteit, moederschap, Nederland, Limburg
- Description
- Geïnterviewde (1953) werd geboren in een mijnwerkersgezin in Zuid-Limburg. Met drie maanden werd ze uit huis geplaatst als jongste van vijf kinderen, nadat haar moeder het gezin verliet. Met anderhalf jaar oud werd ze in kindertehuis Baexem geplaatst, op haar derde verhuisde ze naar Jeugddorp Bethanië in Horn. Dit tehuis, onder leiding van de zusters Dominicanessen van Bethanië, bestond uit zestien bungalows waarin de zusters met een groep van achttien kinderen (0-18 jaar oud) leefden. geïnterviewde heeft tot haar zeventiende in het tehuis gezeten (1955-1970) waar ze onder leiding stond van zuster Paula in huisje de Bremhof. Geïnterviewde heeft haar jeugd als liefdeloos en vol straf ervaren, zowel psychisch als lichamelijk. Op haar vierde kreeg ze zonder verdoving een katheter ingebracht, en een pak slaag – op haar blote billen – van de kleuterleidster omdat ze zong terwijl ze ziek in bed lag. Geïnterviewde had op haar zestiende onschuldig briefcontact met haar vriendje. Een groepsgenootje verraadde haar bij de zuster, waarna ze wegliep. Toen ze weer terug was gebracht door de Kinderbescherming werd ze een week lang opgesloten. Geïnterviewde vertelt over het slechte onderwijs op laag niveau voor tehuiskinderen en hoe ze hiertegen in opstand kwam. Op haar zeventiende ging ze als coupeuse werken om niet opnieuw in een tehuis geplaatst te worden. Geïnterviewde heeft zich erg in de steek gelaten gevoeld door haar ouders. Tijdens een proef om bij haar vader te gaan wonen kon hij zijn handen niet thuishouden. Ook overige familie zag ze zelden. Het tehuis heeft ze nooit als vervangende familie ervaren. Geïnterviewde vertelt over de bestraffende omgang met menstruatie en opgesloten worden in een bezemkast waarin een emmer met gebruikte maandverbanden stond. Geïnterviewde was bang om bestraft en vernederd te worden. Het maakte haar eenzaam. Ze vertelt over het geloof en de veranderingen in de jaren zestig. Na het tehuis was er geen begeleiding om in de maatschappij haar draai te vinden. Geïnterviewde heeft verschillende opleidingen gevolgd en banen gehad. Deze liepen spaak wanneer ze in opstand kwam tegen onrecht. Geïnterviewde heeft verschillende relaties gehad en kreeg een dochter. Hiermee heeft ze een moeizame relatie wat haar veel verdriet doet. Ze heeft diverse therapieën doorlopen. Na een ongeluk kreeg ze herbelevingen en raakte in de ziektewet. Na een uitzending over misbruik van jongens vroeg ze een gesprek aan bij de RKK en kwam in contact met het VPKK. Haar zaak is gemeld bij de Commissie HEG en Commissie Deetman. Geïnterviewde wacht op het moment van het interview op een gesprek met de congregatie en hoopt daarmee erkenning te krijgen. Ze wil de slaag op blote billen en opsluiting bij gebruikte maandverbanden opvoeren als seksueel misbruik, ook al weet zij dat dat volgens de geldende definitie lastig is. Geïnterviewde hoopt de relatie met haar dochter te kunnen herstellen. Geïnterviewde toont foto’s, een poesiealbum, gedichten die ze schreef in het tehuis en documentatie van klachtenprocedure. Ze vertelt over een reünie die in 2014 plaatsvond en waar ze met haar zus heen ging.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Stam, Dineke > Interviewer
- Thesaurus
- lesbische vrouwen, fotografen, Nederland, oral history
- Description
- Oral history interview met LV01, geboren in 1939 te Apeldoorn. LV01 is het oudste kind in een gezin van twee meisjes. Haar vader werkt voor het Staatsbedrijf der Posterijen, Telegrafie en Telefonie (PTT) en haar moeder is huisvrouw. LV01 groeit op in Epe, en heeft goede herinneringen aan haar jeugd. Haar familie verhuist rond haar twaalfde jaar naar Leeuwarden, waar ze moeilijk aansluiting kan vinden: ook het huwelijk van haar ouders verslechtert. Na de basisschool gaat LV01 naar de mulo en vanaf haar zestiende werkt ze bij het Provinciaal Elektriciteitsbedrijf in Leeuwarden. Als ze ongeveer 19 jaar oud is verhuist LV01 naar Den Haag voor een baan als telefoniste bij de Nederlandse Christelijke Bond voor Overheidspersoneel (NCBO). In Den Haag trouwt ze en krijgt ze twee zoons, in 1965 en 1967. LV01 komt begin jaren zestig in Den Haag in aanraking met het feminisme via Man Vrouw Maatschappij (MVM). Ze begint op het kantoor van MVM in Den Haag te werken. Ze scheidt van haar man en raakt meer betrokken bij de vrouwenbeweging, met name in het Vrouwenhuis in Amsterdam. LV01 verhuist naar Amsterdam en komt terecht in de feministische woongroep Brood en Rozen. In het interview vertelt LV01 over haar kennismaking met het feminisme en haar eerste relaties met vrouwen. In 1979 begint LV01 met fotograferen. LV01 vertelt hoe ze voor het eerst met fotografie in aanraking komt en over haar eerste foto’s voor de Vrouwenkrant en de AVRO. Ze beschrijft hoe ze haarzelf heeft leren fotograferen, waarom ze graag mensen fotografeert en vertelt over haar roeping als documentaire fotograaf. LV01s doorbraak als fotograaf komt met het boek ‘Poseusus: Portraits of Women’, met tekst van Pamela Pattynama. LV01 wordt vaak gezien als fotograaf van de vrouwenbeweging: in het interview vertelt ze tot op welke hoogte zij zichzelf als zodanig beschouwd. LV01 vertelt over verschillende opdrachten, onder andere over het boek ‘Aan hartstocht geen gebrek: Handicap en lichaamsbeleving’, met tekst van Karin Spaink en haar meest recente boek ‘The Life of Women’ met tekst van Anja Meulenbelt. Aan de hand van haar eigen foto’s, en die van anderen, reflecteert ze op thema’s uit haar werk en haar eigen leven: identiteit, liefde, gezondheid en moederschap.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Stam, Dineke > Interviewer
- Thesaurus
- rooms-katholicisme, religieuze gemeenschappen, religieuze praktijken, kindermishandeling, kinderarbeid, dwangarbeid, moeder dochterrelatie, ouders kindrelatie, Nederland, 20e eeuw, 1950-1999, interview (vorm), oral history
- Description
- “Ik wil niet dat je zo slecht wordt als je moeder” DWRK02 is geboren te Den Haag op 4 maart 1943. Ze groeit op als middelste kind – ze heeft nog een oudere broer en een jonger zusje – in een katholiek gezin. Echt gelovig zijn ze niet. Moeder is huisvrouw, vader werkt in de horeca. DWRK02 voelt zich een ongewenst kind. Ze krijgt geen liefde, wordt nooit aangehaald, en krijgt altijd straf. Vanaf haar derde worden er lelijke dingen tegen haar gezegd, ze wordt uitgemaakt voor een vies, lui en langzaam kind. Ze vind het niet fijn thuis, ze is bang voor haar moeder. In haar herinnering worden haar broertje en zusje op een andere manier behandeld. Straf krijgt ze bijvoorbeeld omdat ze haar broertje niet goed naar school begeleidt, maar ook als ze ziek is, is het haar schuld. De ergste mishandeling die ze zich van moeder herinnert, is dat ze door haar tot bloedens toe geboend wordt, in het zicht van haar broer. Erover praten met anderen kan ze niet, moeder wil niet dat ze de vuile was buiten hangt. Ze gaat naar de kleuterschool. Ze mag geen vriendjes en vriendinnetjes mee naar huis nemen, en evenmin bij hen spelen. Financieel is het een ‘normaal’ gezin. Moeder is een knappe vrouw die zich veel bezighoudt met muziek en graag uitgaat. Vanaf haar twaalfde koopt moeder geen kleren meer voor haar, wast en verstelt ze evenmin. DWRK02 leest graag boeken, maar moeder verscheurt ze. Waarom? Terugkijkend noemt ze haar moeder een narcist. Hysterisch en sadistisch is ze. De buren hebben in de gaten dat er van alles mis is in het gezin, maar het lukt niet om in te grijpen. Ook vader geeft haar soms een pak slaag, waar moeder dan lachend bij staat te kijken. Als moeder in verwachting is van haar zusje, wordt DWRK02 op kostschool gedaan. Daar heeft ze het fijn, maar omdat moeder de school niet betaalt, moet ze er na anderhalf jaar weer vanaf. Ze gaat vervolgens naar een katholieke, particuliere meisjes mulo. Ook dat is van korte duur, omdat ze geld heeft gestolen. Moeder wordt uit de ouderlijke macht ontzet, vader doet zelfstandig afstand van de ouderlijke macht. DWRK02,- ze is dan veertien - komt onder voogdij te staan en wordt overgeplaatst naar de Goede Herder in Bloemendaal. Daar zal ze drie maanden ter observatie verblijven. Aan Bloemendaal heeft DWRK02 niet veel slechte herinneringen, de mensen zijn aardig en ze is er relatief vrij. Dan wordt ze geplaatst in de Goede Herder te Leiderdorp. De deuren gaan op slot. Ze krijgt een chambrette, een kastje en een teil om je in te wassen. Vanaf nu is ze een nummer. Ze gaat nog een jaar naar school, in Leiden. Een dag in de Goede Herder bestaat uit wassen, aankleden, op je knieën voor je chambrette het ochtendgebed, naar de kerk voor de heilige mis, je bed opmaken, ontbijten. Daarna aan het werk in de strijkkamer, naar de kerk voor het Lof, avondeten. ’s Avonds met de andere meisjes in de huiskamer, waar je geacht wordt ook nog iets nuttigs te doen, bijvoorbeeld naaien. Praten over privézaken is niet toegestaan. Om 21uur naar bed. Hoewel het regime streng is en ze veel straf krijgt, zijn er ook mensen waar ze goed bij terecht kan, zoals moeder Lioba. DWRK02 volgt een aantal cursussen, zoals steno en typen. Ze mag pianospelen, op ballet en toneel. Het werk dat ze doet – van maandag tot en met zaterdag – wordt niet betaald. Dit doet ze van haar vijftiende tot haar twintigste. Op haar twintigste verhuist ze naar een tehuis voor werkende meisjes in Scheveningen, ‘Claere Fonteine’, en ze gaat werken als typiste. Ze blijft daar tot december. Dan gaat ze de vrije wereld in. Ze geniet van het vrije leven en probeert alles in te halen. Ze trouwt en krijgt een dochter. Eenmaal zelf moeder begrijpt ze helemaal niet hoe haar moeder zo heeft kunnen zijn. Op de vraag waarom ze in deze instelling zo slecht behandeld werd, geeft moeder-overste als antwoord: “Ik wil niet dat je zo slecht wordt als je moeder”. Gevolgen heeft het zeker gehad, A. heeft altijd een schuldgevoel en is voortdurend bang om iets verkeerd te doen. Toch denkt ze dat ze het beter heeft gehad dan de anderen.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Wietsma, Annegriet > Interviewer
- Thesaurus
- vrouwen in mannenberoepen, vrouwengeschiedenis, vrouwenorganisaties, vrouwenverzet, militaire beroepen, administratieve beroepen, interview (vorm), Nederland, Verenigd Koninkrijk, Sri Lanka, Indonesië
- Description
- MARVA02 (Amsterdam, 23 juli 1923) groeit op in haar geboortestad. Ze vertelt over hoe ze als jonge vrouw de Tweede Wereldoorlog en de Hongerwinter beleeft en in die tijd illegale blaadjes verspreidt. Vlak na de oorlog werkt ze enkele maanden bij het Nederlands consulaat in Zweden en bij warenhuis Gerzon in Amsterdam, voor ze op haar 22e toetreedt tot de Marva uit een zucht naar avontuur. Ze krijgt daarvoor een opleiding van enkele weken en komt daarna terecht bij de Verbindingsdienst, waar ze administratief werk doet. Ze vertelt over het uniform en over de reacties die ze krijgt als ze erin over straat loopt. Ze wordt in november 1946 op eigen verzoek naar Nederlands-Indië uitgezonden, per vliegtuig, en werkt daar in Batavia als secretaresse bij de Codedienst. Ze vertelt over uitstapjes, dansfeesten, de manier waarop de mannelijke militairen op de vrouwen in dienst reageren en over de dagelijkse routine. Na twee jaar keert ze terug naar Nederland met het schip de Willem Ruys en verlaat ze de Marva. In later jaren heeft ze nog tot op hoge leeftijd mee gemarcheerd in militaire parades en defilés en haar medailles gedragen, maar ze heeft zich nooit echt militair gevoeld omdat ze nooit iets met gevechtshandelingen van doen heeft gehad.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Özmen, Kivilcim > Interviewer
- Thesaurus
- actiegroepen, emancipatie, etniciteit, gender, dekolonisatie, migratie, onderwijs, racisme, vrouwenstudies, antropologie, seksualiteit, lesbisch, zwart feminisme, zwarte vrouwenbewegingen, wetenschappelijke beroepen, wetenschappelijk medewerkers, 20e eeuw, interview (vorm), Suriname, Verenigde Staten, Nederland
- Description
- Oral history interview met DIV09, geboren op 13 juli 1950 in Paramaribo, Suriname. Ze groeit op als vijfde kind in een gezin waarvan de vader inspecteur van de politie is. In 1951 verhuist het volledige gezin naar Nederland. In het begin van het interview vertelt DIV09 uitgebreid over de geschiedenis van haar familie, zowel van vaders als van moeders kant, waarin etniciteit, ras en klassenverschil een grote rol hebben gespeeld. DIV09s ouders stimuleren hun kinderen om te studeren en succesvol te zijn. Vooral tijdens haar jeugd is haar vader haar rolmodel. Zij wil een carrière, niet als haar moeder huisvrouw zijn. Maar ook haar opa van moeders kant heeft invloed. Hij was erg voor een onafhankelijk Suriname en op de hand van de vrijheidsstrijders. Haar vader zette zich juist af tegen alles wat Surinaams was. Als DIV09 achttien is, in 1968, vertrekt zij na haar middelbare schooltijd voor een jaar via een uitwisselingsprogramma naar de Verenigde Staten. Zij woont daar bij een wit gezin en bezoekt de lokale highschool. Daar realiseert zij zich dat zij een vrouw is met een kleur en dat zij moet kiezen welke identiteit zij heeft. Zijzelf noemt dat intersectionaliteit: het is niet voldoende om alleen naar gender te kijken, of alleen naar seksualiteit, of alleen naar ras, maar dat het om intersectie van die drie belangrijke assen gaat en wat daarin normaal geacht wordt. Na haar verblijf in de Verenigde Staten begint DIV09 met een rechtenstudie in Nijmegen. Ze sluit zich aan bij de Surinaamse en Antilliaanse studenten in de internationale studentenvereniging die bezig zijn met de dekolonisatie van Suriname en de zwarte bevrijdingsbeweging in de Verenigde Staten. Na een jaar stapt ze over naar culturele antropologie in Amsterdam. Tijdens haar studie gaat zij zich inzetten voor de Vrouwenbeweging. In eerste instantie realiseert zij zich dat ook hier weer alles wit is en ras en etniciteit geen enkele rol spelen, terwijl dat voor haar wel zo is. Pas later, als rond de onafhankelijkheid van Suriname steeds meer zwarte vrouwen naar Nederland komen, vindt zij daarbij aansluiting en gaat ze deel uitmaken van de opbloeiende zwarte, migranten- en vluchtelingenvrouwenbeweging (zmv). Vlak voor haar afstuderen in 1981 begint ze als ambtenaar in de buitendienst van het Bureau Landelijk Contact bij het Ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur. In deze functie geeft zij voorlichting aan gemeenten en sociaal-culturele instellingen over het verkrijgen van subsidies voor minderhedenbeleid in Zuid-Holland. Vanaf 1984 werkt ze bij de Gemeente Amsterdam als coördinator minderhedenbeleid. In het begin van de jaren tachtig ontdekt zij ook haar lesbisch zijn en gaat zich in die wereld verdiepen. In 1987 vertrekt zij naar de Verenigde Staten om aan de University of California in Los Angeles (UCLA) te promoveren. Tijdens haar onderzoek naar seksuele relaties binnen de Surinaamse vrouwencultuur - “mati-werk” genoemd - woont zij negentien maanden in Suriname. [einde interview 1] [interview 2] Ze vertelt uitgebreid over “mati”, over haar promotieonderzoek en hoe dat ontvangen wordt. Ze krijgt daarna een aanstelling aan Oberlin College in Ohio om vrouwenstudies te doceren, maar na een jaar gaat ze liever terug naar Nederland, waar ook haar partner woont. In maart 1994 vervolgt ze haar wetenschappelijke carrière aan de Universiteit Utrecht. In 2001 wordt ze daar aangesteld als hoogleraar zmv, een leerstoel van het IIAV, tegelijkertijd met het aanvaarden van een functie als directeur van de organisatie Gender Etniciteit en Multiculturaliteit in het hoger onderwijs. Ze vertelt over de soms heftige reacties op haar hoogleraarschap. Terugblikkend op haar carrière denkt ze dat ze altijd voor de muziek uit heeft gelopen en kwesties aan de orde heeft gesteld die voor veel mensen ongemakkelijk waren. Nu ze met emeritaat is, doet ze nog steeds onderzoek en publiceert ze wetenschappelijk, maar hoopt ze ook een roman te schrijven en weer meer tijd te hebben voor haar poëzie. De aanleiding voor dit interview is het Aletta project ‘Diversiteit’ om levensverhalen van prominente vrouwen met een migrantenachtergrond op beeld vast te leggen.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- gynaecologie, vrouwen in mannenberoepen, vrouwenhulpverlening, patiënten, voorlichting, abortusstrijd, tweede feministische golf, Nederland, 20e eeuw, 21e eeuw
- Description
- VHV04 is gynaecoloog. Zij is betrokken bij diverse vrouwenhulpverleningsprojecten, zoals de DES-aktiegroep, Stichting Tegen Haar Wil, Werkgroep Vrouwen Zonder Baarmoeder, Stichting Admira en Aletta Centrum voor Vrouwengezondheidszorg. Het voorkomen van onnodige medicalisering, goede voorlichting, aandacht voor geweld tegen vrouwen en de positie van vrouwelijke artsen vormen rode draden in haar werkzaamheden. Zij schrijft voorlichtingfolders voor vrouwen over uiteenlopende verloskundige en gynaecologische onderwerpen. VHV04 is als gynaecoloog betrokken bij Women on Waves, de abortusboot die strijdt voor legalisering van abortus, en ook in Nederland is zij expert op het gebied van abortushulpverlening. Momenteel werkt zij als opleider in het Flevoziekenhuis Almere, waar zij haar visie over goede vrouwengezondheidszorg aan jonge artsen probeert door te geven.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Description
- Interviews met vrouwen die de oorlog hebben meegemaakt hebben en lid waren van de CPN.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Creator
- Mevis, Annette > Producer
- Creator
- Mossink, Marijke > Producer
- Contributor
- Mevis, Annette > Interviewer
- Thesaurus
- vrouwenvredesbewegingen
- Description
- Interviews met vrouwen die actief waren in de vrouwenvredesbeweging in het interbellum.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- vrouwenhulpverlening, oral history
- Description
- Oral history interviews met feministen die een pioniersrol hebben gespeeld in de geestelijke en lichamelijke gezondheidszorg voor vrouwen.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Yarba, Meryem > Interviewer
- Contributor
- Nagel, Ira > Interviewer
- Contributor
- Qiu, Zixin > Interviewer
- Contributor
- Vries, Cindy > Interviewer
- Contributor
- Ramnares, Rajshri > Interviewer
- Contributor
- Oosterbeek, Marjoleine > Interviewer
- Contributor
- Ter Horst, Nathalie > Interviewer
- Contributor
- Griffioun, Evelien > Interviewer
- Contributor
- van Zeijl, Sabine > Interviewer
- Thesaurus
- migratie, Nederland, huwelijken, religie
- Description
- Levensverhalen en familierecepten van eerste generatie migrantenvrouwen geinterviewd door hun dochters
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Matthée, Zonneke > Interviewer
- Thesaurus
- nationaal socialisme, tweede wereldoorlog, Duitsland, Nederland
- Description
- Oral history interview met een vrouw (geboren aan het begin van de jaren twintig van de twintigste eeuw in een middenklasse gezin), waarvan de ouders zich in 1936 aansloten bij de NSB. Zelf werd ze in dat jaar lid van de Jeugdstorm. Tijdens de oorlog werkte ze bij de Arbeidsdienst in Nederland en Duitsland. Na Dolle Dinsdag vluchtte ze naar Duitsland. Na de bevrijding is ze enkele maanden geïnterneerd geweest.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pronk, Irene > Interviewer
- Thesaurus
- acties, arbeid, zorgarbeid, beleid, besturen, emancipatie, feminisme, moederschap, oral history, De Born, deeltijdarbeid, politiek, recht, Rooie Vrouwen, Partij van de Arbeid, verstedelijking, tweede feministische golf, universiteiten, vormingswerk, vrouwenbewegingen
- Description
- Oral history interview met RV04 over haar betrokkenheid bij Rooie Vrouwen. RV04 wordt geboren op zes augustus 1945. Ze groeit op in een rood, Christelijk milieu in Hilversum. Haar vader is leraar en rector van het Christelijk Gymnasium in Utrecht. Haar moeder is apotheekassistente. Beide ouders zijn politiek actief en brengen politiek bewustzijn over op hun zes kinderen. RV04s vader overlijdt als ze zestien jaar oud is. In 1964 studeert ze rechten aan de universiteit van Utrecht en specialiseert zich in volkshuisvesting en ruimtelijke ordening. In 1971 is ze gedurende twee jaar juriste bij de gemeente Amsterdam op de dienst stadsontwikkeling. Van 1973 tot 1989 werkt ze bij de gemeente Utrecht, eerst als jurist op de dienst Ruimtelijke Ordening en daarna als beleidsontwikkelaar van stadsvernieuwing. VRV04 is gemeenteraadslid van Maarssen van 1974 tot 1977. Na haar werk bij de gemeente Utrecht wordt van der Burg lid van de Tweede Kamer tot 1998. In 1992 is ze de laatste voorzitter van Rooie Vrouwen, tot de opheffing van de organisatie in 1995. Van 1998 tot 2003 is ze directeur van de Stichting Geschillenbehandeling Zuivel. In 2003 begint RV04 aan haar laatste baan. Ze is ondervoorzitter van de Commissie Gelijke Behandeling tot 2009. Hiernaast is RV04 actief in tal van bestuursfuncties en commissies, onder anderen bij Triade, Travers en het COC. Tot op heden is ze voorzitter van de Vereniging Vrouw en Recht.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pronk, Irene > Interviewer
- Thesaurus
- abortusstrijd, acties, beleid, besturen, De Born, emancipatie, oral history, politiek, Partij van de Arbeid, Rooie Vrouwen, seksisme, feminisme, tweede feministische golf, mensenrechten
- Description
- Oral history interview met RV03 over haar betrokkenheid bij Rooie Vrouwen. RV03 is geboren op tweeëntwintig februari 1932 in Abcoude. Ze groeit op in een groot gezin in een socialistisch milieu. Ze verhuizen al snel naar Amsterdam en vlak voor de oorlog vertrekt het gezin naar Groningen. Haar moeder is onderwijzers en na haar huwelijk huisvrouw. Haar vader is bestuurder van de NVV, het Nederlands Verbond van Vakverenigingen. Tijdens de oorlog moet haar vader regelmatig onderduiken en gedurende een jaar duikt ook het hele gezin onder. Wanneer RV03 tiener is verhuist het gezin naar Den Haag. Ze trouwt in 1956 en woont met haar man in Amsterdam. Kort na de geboorte van hun dochter in 1958 verhuizen ze eerst naar Terneuzen en vervolgens naar Leek. In 1967 wordt RV03 discussieleidster bij de Vrouwenbond, dit is de start van haar politieke loopbaan. Van 1971 tot 1991 zetelt ze in de Tweede Kamer voor de Partij van de Arbeid. In 1991 tot 1998 is RV03 lid van de Commissie van Volksgezondheid. Hierna zit ze een paar maand in het College van Zorgverzekeringen en een aantal andere commissies. Op haar vijfenzestigste gaat ze met pensioen.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pronk, Irene > Interviewer
- Thesaurus
- abortusstrijd, acties, beleid, besturen, bibliotheken, De Born, emancipatie, feminisme, gelijke behandeling, oral history, Rooie Vrouwen, Partij van de Arbeid, politiek, sociale bewegingen, tweede feministische golf, vrouwenbewegingen
- Description
- Oral history interview met RV06 over haar betrokkenheid bij Rooie Vrouwen. RV06 wordt geboren op 2 augustus 1943 in Noordwolde, Friesland. Haar vader is rietvlechter en haar moeder is schoonmaakster. Ze heeft een twaalf jaar oudere broer. Oma (aan moederskant) woont in bij het gezin en leert van Nieuwenhoven al op jonge leeftijd lezen. Ze gaat naar de MULO en volgt daarna een opleiding tot bibliothecaris. Ze werkt in de bibliotheek van Wolvega en daarna bij de Centrale Bibliotheekdienst van Friesland. In 1966 krijgt van RV06 een baan bij het Kunsthistorisch Instituut van de Universiteit Utrecht. In 1974 werkt ze voor de Wiardi Beckman Stichting, het wetenschappelijk instituut van de Partij van de Arbeid, en wordt vanaf dan actief bij Rooie Vrouwen. In 1979 wordt ze beleidsmedewerker bij de PvdA en in 1981 wordt ze Tweede Kamerlid. Van 1998 tot 2002 is Nederlands eerste vrouwelijke voorzitter van de Tweede Kamer. Vanaf 2010 zetelt van RV06 in de gemeenteraad van Den Haag als fractievoorzitter van de PvdA.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Özmen, Kivilcim > Interviewer
- Thesaurus
- actiegroepen, diversiteit, emancipatie, etniciteit, gender, sociale klasse, migratie, onderwijs, racisme, vrouwenstudies, zwart feminisme, zwarte vrouwenbewegingen, wetenschappelijke beroepen, wetenschappelijk medewerkers, 20e eeuw, interview (form), Nederland
- Description
- Oral history interview met DIV01, geboren op 28 december 1944 in Kralendijk, Bonaire. Ze groeit op op Curaçao in een fijn gezin met een jonger broertje en zusje. Haar vader, een Curaçaoenaar, is ambtenaar en politicus, haar moeder is Dominicaanse en opgeleid tot apothekeres. Op haar tiende verhuist DIV01 met haar broer naar Nederland om naar het gymnasium te gaan: een paar jaar later zal de rest van het gezin volgen. Ze zit eerst op een katholieke kostschool en gaat op haar zestiende scheikunde studeren aan de Gemeente Universiteit Amsterdam, maar kiest later voor Spaans. Tijdens die studie wordt ze lid van de commissie buitenland van de studentenvereniging ASVA, waarmee ze actie voert rond politieke kwesties en oorlogen die in die tijd spelen in Suriname, Vietnam, Chili etc. Ook is ze actief lid van de Communistische Partij Nederland (CPN). Na haar afstuderen gaat ze doceren aan de Rijksuniversiteit Leiden en raakt ze betrokken bij de zwarte feministische beweging. Met o.a. Ciska Pattipilohy richt ze documentatiecentrum Flamboyant in Amsterdam op. Ze werkt een aantal jaren bij het IAV (Internationaal Archief voor de Vrouwenbeweging) waar haar opdracht is diversiteit in de collectie te brengen, en schrijft columns voor het tijdschrift Opzij. Later werkt ze bij E-Quality, waar ze zich echter niet kan inzetten voor de vrouwenzaak zoals ze had verwacht. Na haar ontslag besluit ze terug te keren naar Curaçao, waar ze op het moment van het interview nog altijd doceert aan de universiteit. DIV01 heeft een dochter en vertelt dat het moederschap voor haar ook heel belangrijk is. De aanleiding voor dit interview is het Aletta project ‘Diversiteit’ om levensverhalen van prominente vrouwen met een migrantenachtergrond op beeld vast te leggen.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Santen, Carine van > Interviewer
- Description
- De actiegroep Wij Vrouwen Eisen kwam voort uit de abortusgroep van Dolle Mina. In 1974 organiseerde de groep een grote demonstratie met drie eisen: ‘abortus uit het wetboek van strafrecht’, ‘abortus in het ziekenfondspakket’ en ‘de vrouw beslist’. Na die demonstratie volgden vele jaren van actie voor vrije abortus, voorlichting en lobby. In 2020 lanceren leden van Wij Vrouwen Eisen samen met Atria vijf gefilmde interviews over de abortusstrijd van het actiecomité. De films zijn een aanvulling op het archief van Wij Vrouwen Eisen dat bij Atria te raadplegen is. In dit interview belichten Hilda Passchier en Ida van Zijl hoe zij bij de actiegroep Wij Vrouwen Eisen betrokken raakten. Sinds 1974 zet Wij Vrouwen Eisen zich in voor drie eisen: 'abortus uit het wetboek van strafrecht’, ‘abortus in het ziekenfondspakket’ en ‘de vrouw beslist’.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Stam, Dineke > Interviewer
- Thesaurus
- rooms-katholicisme, religieuze gemeenschappen, moeder dochterrelatie, vader kindrelatie, opvoeding, mishandeling, kinderarbeid, dwangarbeid, alleenstaande moeders, abortussen, Blijf van m'n Lijf, Nederland, 20e eeuw, 1960-1969, oral history, interview (vorm)
- Description
- “Als je niet opvalt, gaan ze ook niet over je vallen.” DWRK04 is geboren in Rotterdam (1953): haar moeder is dan alleenstaand. Als DWRK04 twee is, krijgt ze een stiefvader, die haar tot haar zevende probeert op zijn naam te zetten. Daar slaagt hij niet in. Vanaf dat moment is ‘vader’ niet meer aardig tegen haar. Ze moet het huis uit, naar een kolonie bij de nonnen. Daar zit ze een week of negen. Daarna woont ze weer twee jaar thuis, tot stiefvader haar probeert te wurgen. Vanaf haar negende gaat DWRK04 eerst naar oma, daarna naar ‘Intermezzo’* en naar het rooms-katholieke ‘Lucia’**, in Rotterdam. Ze wordt steeds plotseling uit huis gestuurd en zit korte periodes op veel plaatsen, ook in Schiedam, Oosterwijk en Oosterhout. Op een bepaald moment lijkt DWRK04 een patroon te zien: als haar stiefvader thuis komt – hij zit bij de Marine – wordt zij weer weggestuurd. Ze denkt dat moeder haar zo wil beschermen tegen haar stiefvader. Wanneer DWRK04 veertien is, mag ze naar haar tante in Breda, daar heeft ze het fijn. Maar ook hier wordt ze weggehaald en in 1967 naar ‘Larenstein’*** in Velp gebracht, onder het mom dat ze van huis is weggelopen. Ze krijgt een voogdes. In Velp heeft ze het niet prettig. Haar eigen kleren worden afgenomen, het is er somber, ze ervaart het als een gevangenis. Werken moet ze in de strijkkamer, van acht tot vijf. Betaald wordt ze er niet voor. Ze voelt zich heel alleen, echte vriendschappen zijn er niet, je bent altijd aan het werk. Wel haalt ze een huishoudcertificaat, na het intern volgen van de huishoudschool. Een dag op Larenstein betekent om 6 uur opstaan, wassen met koud water, aankleden, in de rij naar beneden. Alles in stilte. Praten mag je pas aan het ontbijt. Dan naar de strijkkamer. Het werk is zwaar en steeds staand, zelfs tijdens de koffie. Om 12 uur warm eten. Na de avondboterham is er vrije tijd om iets voor jezelf te doen. Een TV is er nog niet, wel een radio, hoewel de nonnen bepalen waar je naar luistert. Slapen doen ze in een chambrette, waar een bed in staat, een wasbak, een kledingkast en een stoel. Geen enkele privacy. Na 21 uur moet het stil zijn. Op zaterdag hebben ze een halve dag vrij. Ze moeten één keer in de week naar de kerk, en één keer per week biechten. Er wordt veel straf uitgedeeld (gedwongen voeden, kots opeten, minder sigaretten verdienen), maar DWRK04 probeert dat zo goed mogelijk te voorkomen: “Als je niet opvalt, gaan ze ook niet over je vallen.” Ze heeft heimwee en mist haar familie. Na twee en een half jaar in Larenstein, haalt vader haar in november 1969 op om naar huis te gaan. Ze is dan bijna zeventien. Ze kan meteen weer aan het werk, van de ene gevangenis naar de andere. Nu verdient ze wel geld, maar ze mag het niet houden. DWRK04 voelt zich monddood gemaakt, gewend om naar de pijpen van een ander te dansen. Altijd bang voor de gevolgen. Op latere leeftijd krijgt ze last van depressies. Haar leven komt uiteindelijk weer op de rails door contacten binnen de Evangelische gemeenschap, daar heeft ze de ware liefde van God leren kennen en wordt ze geaccepteerd zoals ze is. Haar ouders vergeeft ze, “dan kan je ook weer verder met je leven”. * Intermezzo is een opvanghuis [red.] **Het St. Lucia-gesticht, opgericht door de Paters Minderbroeders in 1866 [red.] ***Huize Larenstein is een van de huizen van de Goede Herder [red.]
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Matthée, Zonneke > Interviewer
- Thesaurus
- nationaal socialisme, tweede wereldoorlog, administratieve beroepen, seksueel geweld, Duitsland, Nederland, oral history
- Description
- Oral history interview met een vrouw (geboren aan het begin van de jaren twintig van de twintigste eeuw in een middenklasse gezin), waarvan de ouders en broer lid waren van de NSB. Haar moeder was ook lid van de Nationaal Socialistische Vrouwen Organisatie (NVSO). Zelf was ze lid van de Jeugdstorm. Op Dolle Dinsdag vluchtte ze met haar ouders naar Duitsland. Na de bevrijding is ze anderhalf jaar geïnterneerd geweest. In het interneringskamp is ze slachtoffer geworden van seksuele mishandeling.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Stam, Dineke > Interviewer
- Thesaurus
- rooms-katholicisme, religieuze gemeenschappen, mishandeling, seksuele intimidatie, onbetaalde arbeid, dwangarbeid, moeder dochterrelatie, vader kindrelatie, Nederland, 20e eeuw, 1950-1999, oral history, interview (vorm)
- Description
- DWRK03 is in Schiedam geboren (1947), als oudste van vier meisjes. Haar vader is schilder en lijstenmaker, moeder is huisvrouw. Ouders scheiden na de komst van het laatste zusje. Het gezin woont in Maastricht, waar DWRK03 ook naar de rooms-katholieke lagere school gaat. De katholieke inbreng is van vaders kant, moeder is niet religieus. DWRK03 zegt het goed te hebben bij haar moeder. Toch moet ze – als ze zeven of acht is – naar een kindertehuis voor meisjes én jongens, ‘De Kommel’, om de hoek bij haar lagere school. Waarom is haar nooit verteld, misschien door haar vader? Haar moeder zal haar – zonder succes – proberen terug naar huis te halen. Vader lijkt minder van haar te houden, maar echt slecht behandelt hij haar niet. DWRK03 moet nu naar Mook, waar het minder fijn is. Ze wordt meteen aan het werk gezet – ze is dan ongeveer 11 jaar – en wordt gestraft voor onhandigheid. Hierna moet DWRK03 naar een meisjesinternaat in Maastricht, geleid door nonnen en een priester. Daar is ook een schooltje, waar ze leert schrijven. Haar werk is voornamelijk van huishoudelijke en dienende aard. Ook hier wordt ze weer gestraft, veelal voor iets wat iemand anders heeft gedaan. Straf bestaat onder andere uit extra schoonmaakwerk en het intrekken van het weekendverlof. Na Mook moet DWRK03 naar de Goede Herder in Tilburg. De deuren gaan achter haar op slot, de ramen hebben spijlen. Het lijkt wel een gevangenis. Het grasveld is hoog ommuurd. Je hoort wel mensen en auto’s, maar zien kan je ze niet. Ze komt niet meer buiten. Ze is dan ca 15 jaar. In Tilburg slaapt DWRK03 in een chambrette. Na het opstaan en wassen moet ze naar de mis. Na het ontbijt meteen door naar de strijkkamer, waar ze ook moet stijven. Zwaar werk en heel vermoeiend, ze moet de hele dag staan. Bij thuiskomst meteen weer naar de mis en eten. ’s Avonds mag ze iets voor zichzelf doen, hoewel er ook huishoudelijke taken liggen. Op de enige vrije dag, zondag, mazen de meisjes truien, waar ze een sigaret mee verdienen. Alles gaat op slot, behalve de wc, die moet juist open blijven. En douchen moeten ze gezamenlijk. Intussen stichten de zusters van de Goede Herder in Someren een nieuw klooster, ‘Huize Witven’. Als dat in 1963 afgebouwd is, verhuist DWRK03 daarheen, met alle andere bewoners van de vorige instelling in Tilburg. Ze krijgt een eigen kamer. En ze kan meer naar buiten kijken, naar de bossen. Er is een TV. Verder is de dagindeling onveranderd. Vroeg op, naar de mis, hard werken in de wasserij, achter de mangel. Er wordt gewerkt voor hotels en restaurants. Betaald is ze nooit voor het werk, ze kreeg wel eens een fiets. Ook in Someren krijgt DWRK03 straf, omdat ze probeert weg te lopen naar haar moeder. Ze wordt een week opgesloten in een klein celletje. Als DWRK03 achttien is, mag ze buiten de instelling gaan werken. Als ze bijna twintig is, wordt ze zwanger en gaat bij haar moeder wonen. Ze staat dan nog onder voogdij. Terugkijkend realiseert DWRK03 zich dat ze nooit een echte ‘kinderjeugd’ heeft gehad, noch een puberteit. Ze noemt het een echte hel. En niet normaal dat je niet betaald krijgt voor dat vele werk. Maar ze is ook dankbaar dat ze er veel geleerd heeft, op huishoudelijk gebied. *Mook is een observatiehuis [red.]
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- Blijf van m'n Lijf, huiselijk geweld, maatschappelijk werk, rolgedrag, seksueel geweld, vreemdelingenrecht, mishandeling, vrouwenhulpverlening, vrouwenhuizen, Nederland, 20e eeuw
- Description
- In dit Oral History project worden vijf vrouwen geïnterviewd die hun stempel hebben gedrukt op de veertigjarige geschiedenis van de vrouwenopvang in Nederland. De rol van de Blijf-van-m’n-Lijf-huizen en de vrouwen die het eerste opvanghuis hebben opgericht en die op beslissende momenten directeur van de groeiende organisatie zijn geweest, of die anderszins grote invloed hebben gehad op de ontwikkeling van de vrouwenopvang. Hun persoonlijke en professionele verhaal vult de bronnen in de literatuur en het archief over de vrouwenopvang aan (i.h.b. Blijf-van-m’n-Lijf). In de interviews wordt ook aandacht worden besteed aan de betekenis van het zelfhulp-principe zoals aanvankelijk ontwikkeld in Blijf-van-mijn-Lijf.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Özmen, Kivilcim > Interviewer
- Thesaurus
- actiegroepen, diversiteit, emancipatie, etniciteit, gender, migratie, dekolonisatie, vluchtelingen, onderwijs, racisme, lesbisch, biseksualiteit, vrouwenstudies, zwart feminisme, zwarte vrouwenbewegingen, kraakbewegingen, managers, 20e eeuw, interview (form), Indonesië, Nieuw-Guinea (eiland), Nederland
- Description
- Oral history interview met DIV08, geboren op 7 april 1967 in Delft. Ze groeit op als de dochter van een Papoea-vader (de bekende onafhankelijkheidsactivist Nicolaas Jouwe) en een Indische moeder. Voor DIV08 geboren werd vluchtte het gezin met DIV08’s oudere broers naar Nederland toen Nieuw-Guinea deel werd van Indonesië. Ook in Nederland blijven haar ouders zich inzetten voor de rechten van de Papoea’s. Hoewel zijzelf in Nederland is geboren, heeft haar familiegeschiedenis veel impact op haar gehad. Op haar zestiende raakt zij betrokken bij de kraakscene en gaat in Delft in een kraakpand wonen. Daar ontluikt haar feministisch en activistisch bewustzijn. Ze realiseert zich dat het wel een erg ‘witte’ plek is, maar van het bestaan van zwart feminisme heeft ze nog geen idee. Na haar kraaktijd gaat ze in Utrecht cultuurgeschiedenis en vrouwenstudies doen, en volgt colleges bij onder andere Rosi Braidotti, Bell Hooks, Angela Davis, Judith Butler en Maaike Meijer. Aan het einde van haar studie wordt zij student-assistent bij Gloria Wekker, die als zwarte intellectuele vrouw een belangrijk rolmodel voor haar wordt. Samen met medestudent Marlies Mensink doet ze een oral history interviewproject onder Papoeavrouwen in Nederland. DIV08 vertelt uitgebreid over de zwarte, migranten- en vluchtelingenvrouwenbeweging (ZMV) in Nederland. Na haar afstuderen wordt DIV08 projectmanager Cultuurfonds en later adjunct-directeur bij Mama Cash, een organisatie die investeert in activiteiten van vrouwen. Ze reist veel internationaal en gaat daardoor deel uitmaken van wat zij noemt het global feminism. Ze vertelt uitgebreid over haar Mama Cash-tijd. DIV08 vertelt dat zij rond haar achttiende belangstelling krijgt voor het lesbisch zijn. In haar Mama Cash-tijd begint zij met het lesbisch zijn te experimenteren. Ten tijde van het interview heeft zij een mannelijke partner. Zij beschouwt haar lesbisch zijn meer als politiek. De aanleiding voor dit interview is het Aletta project ‘Diversiteit’ om levensverhalen van prominente vrouwen met een migrantenachtergrond op beeld vast te leggen.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- internaten, rooms-katholicisme, opvoeding, religieuzen, seksualiteit, emigratie, moederschap, Nederland, Noord-Brabant, Verenigd Koninkrijk
- Description
- MMRKK05 (1926) verbleef van haar 5e tot haar 17e in het Roomsch Armen-Weeshuis in ’s-Hertogenbosch, dat onder bestuur stond van de Zusters van Liefde, Congregatie Dochters van Maria en Joseph - in de volksmond Zusters van de Choorstraat genoemd. Geïnterviewde spreekt afwisselend Nederlands en Engels, omdat ze reeds sinds de jaren vijftig in Engeland woonachtig is. MMRKK05 werd geboren in een groot katholiek arbeidersgezin in Brabant, als zevende van acht kinderen. Haar moeder overleed op haar 39e. Vader kon de zorg voor de kinderen niet aan. De oudste drie mochten thuis blijven bij hun vader, de vijf jongste moesten naar tehuizen. Omdat MMRKK05 vier was bij het overlijden van haar moeder, moest ze eerst een jaar naar een klooster. Toen ze vijf werd, bracht haar vader haar achterop de fiets naar het weeshuis. Haar eerste herinneringen stammen vrijwel allemaal uit het weeshuis. Ze vertelt over het strenge en liefdeloze regime: er mocht niet gepraat worden, niet gelezen, geen aanraking, er was geen enkele privacy en bestraffing vond willekeurig plaats. MMRKK05 ervoer het als een gevangenis. Ze herinnert zich de mishandeling van een meisje goed, en haar eigen machteloosheid hier iets aan te doen. Ze omschrijft een van de nonnen als duivel. Eens in de week kregen de meisjes schoon ondergoed. MMRKK05 vertelt dat ze zich twee keer een bad kan herinneren, daarbuiten mochten ze alleen hun bovenlijf wassen. Naar hun lichaam kijken was verboden. Wanneer de meisjes ongesteld waren, kregen ze twee keer per dag ‘een lap’. MMRKK05 vertelt hoe het bloed langs haar benen liep. MMRKK05 vertelt over de eenzaamheid. Haar twee zussen die ook in het tehuis zaten zag ze nooit. De eerste zeven jaar mocht ze niet naar huis. Eens in de maand kreeg ze bezoek van haar vader. Hierbij was altijd een non aanwezig, waardoor ze niet vrij kon spreken. Toen een modernere non het roer overnam, mocht ze eens in de maand naar huis. Tijdens zo’n bezoek gaf ze aan het vreselijk te vinden in het tehuis, maar haar vader kon het niet geloven. MMRKK05 mocht naar de MULO maar kon door de vroege bedtijd niet genoeg studeren. Na contact met haar docent mocht ze langer opblijven, en hoefde ze bovendien geen huishoudelijk werk in het tehuis te doen. De school stond onder leiding van een andere orde, en ze ervoer het onderwijs als goed, hoewel er ook daar geen ruimte was voor contact met andere meisjes. MMRKK05 vertelt over bestraffing en over de jaarlijkse visitatie. MMRKK05 vertelt over haar eerste bezoek aan thuis, haar vriendinnen in het tehuis en hoe ze eigenlijk niets wist over haar eigen gezin of over de situatie van haar vriendinnen: er werd je niets verteld. MMRKK05 springt regelmatig van heden naar verleden. Een nichtje van MMRKK05 stuurde haar een aantal jaar voor het interview het boek 'Stil in mij' toe, waar ze veel in herkende. Ook haar broers zaten in een tehuis. Eén van hen zegt zelf niet misbruikt te zijn maar hier wel getuige van te zijn geweest. MMRKK05 heeft jaren later een bezoek gebracht aan het tehuis, wat ze erg naar vond. Ze beschrijft hoe het tehuis er vroeger uit zag. Vlak voor Kerstmis 1943 mocht MMRKK05 plotseling naar huis, een paar weken voor haar achttiende verjaardag. Ze vertelt over de laatste weken van de oorlog en over de bevrijding in 1944, waarbij ze verliefd werd op een Engelse militair. MMRKK05 had een baan, maar in 1948 besluit ze naar Engeland te gaan om te werken en geld te verdienen zodat ze kunnen trouwen. Ze ging in betrekking, waar ze zich enorm eenzaam voelde. Samen met interviewer bekijkt ze een oud fotoalbum. MMRKK05 vertelt aan de hand van foto’s over zelf moeder worden, haar werk, haar familie. MMRKK05 had erge heimwee maar ze gingen slechts om het jaar naar Nederland. MMRKK05 heeft haar man Vic nooit uitgebreid verteld over het weeshuis, en vertelt opnieuw over hoe ze niet met haar vader kon praten. MMRKK05 zal de nonnen nooit vergeven. Aan de hand van foto’s die de interviewer mee heeft genomen herinnert MMRKK05 zich meer over het weeshuis en vertelt hoe dit eruit zag en wat er gebeurde. MMRKK05 toont familiefoto’s. Ze vertelt over hoe de opvoeding van haar kinderen werd gekleurd door haar eigen ervaring. Ze vertelt over de omgang met het lichaam in het tehuis, de vernedering en verwaarlozing. Ze denkt dat de nonnen geen non wilden zijn en uit rancune handelden. MMRKK05 vertelt over haar leven in Engeland en haar huwelijk, en toont nog meer foto’s.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Stam, Dineke > Interviewer
- Thesaurus
- strafrecht, advocaten, hoogleraren, moeders, cabaret, D66, feminisme, besturen, Nederland, oral history
- Description
- VH01 werd geboren op 21 augustus 1933, in Buitenzorg, voormalig Nederlands-Indië. Ze zegt mooie herinneringen te hebben aan het opgroeien in, naar eigen zeggen, ‘de rimboe’. Het interview begint met een vluchtige en globale bespreking van haar jeugd. Van haar achtste tot haar twaalfde jaar zit ze samen met haar ouders, twee oudere broers en jonger zusje in een Japans interneringskamp. Haar vader overleeft het kamp niet. Mede dankzij de oorlog heeft VH01 nooit op de lagere school gezeten. Na de bevrijding gaat het gezin in Nederland wonen en bezoekt VH01 het gymnasium, dat ze succesvol afrondt. Hoewel familie vindt dat ze een taal moet gaan studeren, kiest ze voor de studie Rechten in Leiden: een taalstudie vindt ze te meisjesachtig én het is een korte studie. Ze zegt echter dat ze verder weinig affiniteit had met rechten. Ze haalde tijdens haar studententijd vooral plezier uit deelname aan het toneelgezelschap van haar studentenvereniging. Tijdens haar studie is ze ruim een jaar overspannen. Ze meent dat dit ten gevolge van de oorlog is. Het gesprek gaat verder over de tijd na haar afstuderen. Haar eerste baan is als trainee bij Unilever waar zij één van twee vrouwen is, tussen vijfentwintig mannen. Ze voelt zich hier niet thuis en wordt zelfs regelmatig buitengesloten van vergaderingen. Wanneer ze de kans krijgt, stapt ze daarom over naar de advocatuur. Dit is mogelijk doordat ze naast haar werk toneel is blijven spelen in een gezelschap met veel advocaten. VH01 vertelt uitgebreid over haar sollicitaties en banen bij advocatenkantoren. Hierna gaat het gesprek verder over haar echtgenoot Rob en hoe het was om voor het eerst moeder te worden. Door haar moederschap kon ze niet meer in de advocatuur werken, die baan kon alleen fulltime vervuld worden. Op advies van de burgermeester van Voorschoten gaat ze daarom werken als docent Inleiding Recht, aan de Universiteit van Leiden. Vervolgens gaat het interview kort verder over haar herinneringen aan het interneringskamp Tjideng, waarvan haar voornaamste herinnering is dat ze met heel veel mensen in kleine huizen, en later in een bamboe-hut, moest leven. Het gesprek gaat verder over haar lidmaatschap van D66 en haar rol tijdens de beginjaren van de partij. Een belangrijke reden voor haar politieke engagement was dat ze zich door haar studie realiseerde dat het recht een politiek instrument was. Dit is ook, zo vertelt ze verder, waarom ze later promoveerde in Amsterdam: om het strafrecht socialer te maken. Clara Wichmann was hierbij een groot voorbeeld voor haar, zowel op het gebied van denken over het strafrecht als in haar feministisch denken. Dit is ook terug te vinden in haar hoogleraarschap, waar ze uitgebreid over vertelt. Ook vertelt ze over hoe ze werd afgewezen voor een promotieplek in Leiden, naar eigen zeggen omdat ze vrouw was. Later in het interview bespreekt ze over andere momenten in haar carrière waarop dit zich herhaalde. Het gesprek gaat verder over VH01s tijd bij het Sociaal Cultureel Planbureau, dat ze omschrijft als een avontuur en een fijne tijd. Maar ze miste ze wel het werken met studenten. Hierna vertelt ze hoe ze benoemd werd tot hoogleraar Andragologie bij de UvA, haar ervaringen als hoogleraar en de commissies die ze ernaast deed. Voor haar werk als voorzitter van STEO werd ze benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Tijdens haar hoogleraarschap en haar emeritaat heeft ze regelmatig aangedrongen bij universiteiten om meer vrouwelijke hoogleraren aan te nemen. Het interview sluit af met een bespreking van haar carrière als cabaretier en de rol van feminisme en de vrouwen uit haar leven hierin.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- diversiteit, emancipatie, etniciteit, gender, migratie, onderwijs, pedagogie, racisme, zwart feminisme, zwarte vrouwenbewegingen, wetenschappelijk medewerkers, wetenschappelijke beroepen, managers, directeuren, kinderleidsters, 20e eeuw, interview (form), Suriname, Nederland
- Description
- Oral history interview met DIV06, geboren op 14 december 1953 in Paramaribo, Suriname. Ze groeit op als dochter van de latere eerste president van Suriname, Johan Ferrier, en zijn vrouw Edmé Vas. Beide ouders kwamen uit het onderwijs en droegen het belang daarvan hun hele leven lang actief uit. Op vierjarige leeftijd woont DIV06 een paar jaar op verschillende plaatsen in Nederland en gaat ze naar de kleuterschool, waar ze voor het eerst discriminatie op basis van huidskleur ervaart. Na weer een aantal jaren in Suriname vervolgt ze haar middelbare school in Hilversum. Daarna studeert ze vanaf 1973 in Utrecht pedagogiek, waarvoor ze stage loopt in opvanghuizen in Suriname en Nederland. Ze vertelt over de hoogte- en dieptepunten van haar vaders presidentschap en hoe zij die heeft beleefd. Na haar afstuderen in 1980 gaat DIV06 werken bij opvanghuis Paloeloe en het overkoepelende Sociaal Agogisch Centrum, waar ze tehuizen opzet voor Marokkaanse kinderen met de methodiek die ze voor Paloeloe ontwikkeld heeft. Daarnaast wordt ze veel gevraagd als docent en adviseur over diversiteit. Ze is ook actief in internationale netwerken en bezoekt de VN Vrouwenconferentie in Nairobi in 1985. In 1998 wordt ze directeur van E-Quality, het nieuwe kennisinstituut voor gender en etniciteit, waar ze aanblijft tot het in 2012 fuseert met Aletta. Ze adviseert daarnaast de regering vanuit de commissies AVEM en PAVEM over de arbeidsparticipatie van vrouwen uit etnische minderheidsgroepen. Na het verlaten van E-Quality is ze lid van de adviescommissie voor het slavernijmonument in Amsterdam en voorzitter van de Stichting Herdenking Slavernijverleden 2013 en ze vertelt hoe deze projecten tot stand zijn gekomen. De aanleiding voor dit interview is het Aletta project ‘Diversiteit’ om levensverhalen van prominente vrouwen met een migrantenachtergrond op beeld vast te leggen.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Orhan, Gulay > Interviewer
- Contributor
- Tekin, Emine > Interviewer
- Thesaurus
- emancipatie, vrouwenstudies, onderwijs, actiegroepen, migratie, diversiteit, racisme, huwelijken, opvoeding, familierelaties, allochtonen, zwarte vrouwenbewegingen, 20e eeuw, tweede wereldoorlog, interview (vorm), Nederlands-Indië, Indonesië, oral history
- Description
- Oral history interview met DIV02, geboren op 26 februari 1926 in Makassar op het eiland Celebes in Nederlands-Indië en afkomstig uit een welgesteld gezin. Haar vader is een eigen ondernemer van Molukse afkomst en haar moeder heeft een gemengde afkomst maar is inlands. Beide zijn Christen. Ze heeft drie broers. Ze heeft een Europese opvoeding gehad, gaat naar de HBS en op school is ze erg goed in Nederlands. Vooral haar vader heeft een grote rol gespeeld bij de ontwikkelingen in haar leven. De Tweede Wereldoorlog is de grootste ommekeer in haar jeugd. De Japanse bezetting ziet ze ondanks alles als een rijke ervaring. Na de bevrijding gaat ze terug naar de HBS en haalt ze haar diploma. Vervolgens studeert ze drie en een half jaar rechten in Nederland. In Nederland identificeert ze zich pas echt met Indonesië en uiteindelijk stopt ze met haar studie om op deze wijze te demonstreren tegen de militaire acties in 1948. In Nederland ontmoet ze tijdens haar studie haar man. Terug in Indonesië trouwen ze en brengen ze zeventien jaar samen door. DIV02 krijgt werk in de bibliotheek en hier leert ze het belang van informatie voor ontwikkeling. Deze ontdekking neemt ze de rest van haar leven mee. Informatie en taal blijken haar grootste interesses en deze interesses zet ze later in bij haar activiteiten voor de vrouwenbeweging. In 1968 vertrekt ze met haar vier kinderen definitief naar Nederland. Ze vindt werk bij de bibliotheek aan de Universiteit van Amsterdam, maar verlaat deze al snel voor het Tropeninstituut en aldaar het Documentatie Centrum Ontwikkelingslanden. In 1973 wordt ze door een Deense feministe geïnspireerd over de positie van vrouwen in ontwikkelingslanden. Dit is haar eerste aanraking met vrouwenemancipatie. Hierna groeit haar belangstelling voor dit onderwerp alleen maar. Ze werkt vanaf 1987 mee bij vrouwencentrum Flamboyant en is daar een grote en belangrijke waarde voor de documentatie van informatie over vrouwen. Ze is actief binnen de zwarte vrouwenbeweging en ze brengt het onderscheid tussen de witte en de zwarte vrouwenbeweging in kaart. Bij de witte vrouwenbeweging voelden de zwarte-, migranten-, en vluchtelingenvrouwen zich volgens haar niet betrokken genoeg. Bij de zwarte vrouwenbeweging draagt ze bij aan de opbouw, de organisatie (van documentatie) en is ze een algemeen referentiepunt. De aanleiding voor dit interview is het Aletta project ‘Diversiteit’ om levensverhalen van prominente vrouwen met een migrantenachtergrond op beeld vast te leggen.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Stam, Dineke > Interviewer
- Thesaurus
- rooms-katholicisme, religieuze gemeenschappen, religieuze praktijken, moeder dochterrelatie, ouders kindrelatie, opvoeding, kindermishandeling, kinderarbeid, dwangarbeid, moederschap, Nederland, 20e eeuw, oral history, interview (vorm)
- Description
- DWRK01 wordt in 1931 geboren in Den Haag. Daar woont ze ook nog ten tijde van dit interview in 2019: ze is dan 87. DWRK01 groeit op als tweede in een katholiek gezin met zeven kinderen: een oudere broer, onder haar nog een broer en vijf zusjes. Zelf blijkt ze aanvankelijk deel van een tweeling te zijn, iets wat ze pas op latere leeftijd ontdekt. Haar vader (1905-1957) is schilder van beroep. Geïnterviewde noemt hem een sul, die niet tegen haar moeder op kan. Moeder wordt in het interview ‘oliebol’ genoemd, dit omdat ze de naam ‘moeder’ niet verdient. Thuis worden de kinderen verwaarloosd en mishandeld, zes van de zeven kinderen zullen vroegtijdig uit huis gaan. De broertjes en zusjes worden gescheiden ondergebracht. DWRK01 belandt vanaf haar achtste jaar in het Haagse Groenestein, een grote Rooms-Katholieke instelling, die is bedoeld voor kinderen die niet goed opgevoed kunnen worden door hun ouders. Er heerst een streng regime, waar religieuze rituelen, (lagere) school en werk de belangrijkste plaats innemen. Ruimte voor vriendschappen en warmte is er niet of nauwelijks, het is niet makkelijk om iemand in vertrouwen te nemen. Er is geen enkele privacy – de meisjes sliepen in een chambrette met halfopen gordijn. Als mishandeling noemt DWRK01 onder andere het gedwongen eten van zout en dat ze van de trap wordt gegooid. Gestraft wordt je bijvoorbeeld voor het omkijken in de kerk, of voor het praten met andere meisjes. Na haar verblijf in Groenestein – ze is dan dertien – gaat DWRK01 terug naar het ouderlijk huis, waar haar moeder haar meteen weer uit werken stuurt. Als DWRK01 zeventien is, wordt ze opnieuw in een instelling geplaatst, nu in Larenstein – een van de locaties van de Goede Herder – te Velp. Dit is zo geregeld door haar moeder en een ‘voogd’. Was er in Groenestein nog enig ‘contact’ met de buitenwereld – ze zag soms in de verte mensen lopen – in Larenstein is dat volstrekt ondenkbaar, de instelling ligt diep verborgen in een groot bos. Ook hier weer een dagindeling die wordt gedomineerd door religieuze rituelen, te beginnen om 5 uur ’s ochtends met het ochtendgebed – plat op je buik bidden – en heel hard werken. Het meeste werk is vooral van huishoudelijke aard, zoals wassen, persen, verstellen, schoonmaken en koken. Onderwijs wordt in Larenstein niet gegeven. DWRK01 ervaart deze instelling als een gevangenis. Ze zal er tot haar 21e verblijven. Dan krijgt ze de mogelijkheid om zes weken de ‘wereld’ te verkennen, om te zien of ze het aankan. Mocht dat mislukken, dan kan zij terug naar Larenstein, om als ‘oblaat’ in het klooster te blijven dienen. DWRK01 heeft haar kans genomen, vast van plan om nooit meer terug te keren. Eenmaal in de buitenwereld, krijgt DWRK01 een aardige vriendin, die haar koppelt aan de man waarmee ze in 1956 zou trouwen en vijf kinderen krijgt. Haar man, aanvankelijk vrachtwagenchauffeur, krijgt later zijn eigen garage. Hij overlijdt in 1998. Anderhalf jaar later zou ook een van haar zoons overlijden. DWRK01 geniet intens van het moederschap en kan haar kinderen wél geven wat zij zelf zo node gemist had: genegenheid. Het huwelijk, de kinderen, een sterke wil, maar ook het schrijven van dagboeken – dit doet ze vanaf 1960 – hebben haar geholpen om alsnog een goed leven op te bouwen. Achterom kijken wil ze niet.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Stam, Dineke > Interviewer
- Thesaurus
- wetenschappelijke beroepen, hoogleraren, schrijvers, Nederlands, literatuurwetenschap, lesbische vrouwen, feminisme, vrouwenorganisaties, oral history
- Description
- VH02 werd geboren op 25 januari 1949 te Eindhoven. VH02 begint het interview met vertellen over haar ouders en grootouders. Haar ouders waren beiden onderwijzer en geloofden dat goed onderwijs een emanciperende werking heeft. Ze vertelt over haar middelbare schooltijd op het gymnasium. Ze omschrijft dit als een enorm leuke tijd waarin ze “wel wat gezelligheid kon gebruiken” omdat ze op haar 11e haar vader verloor aan hartfalen. VH02 noemt dit een zeer ingrijpende levensgebeurtenis en vertelt dat haar vader een aandachtige ouder was die haar constant aanmoedigde om te blijven leren. Het gezin van VH02 viel zwaar voor haar moeder en de rest van het gezin, zowel emotioneel als financieel. Als gevolg van het overlijden van vader was VHO02 gaan stotteren: ze vertelt uitgebreid hoe dit in de praktijk was en hoe ze hier uiteindelijk pas als volwassene vanaf kwam, door het doen van vele ademhalingsoefeningen. Ze meent dat het overwinnen van stotteren voor haar net zo belangrijk is geweest als het feminisme. Het interview gaat verder over hoe VH02 tijdens haar studententijd voor het eerst haar seksualiteit als lesbische vrouw kon verkennen. Ze vertelt over haar eerste grote liefde met wie ze een paar jaar samen was. Het gesprek gaat verder over hoe VH02 bij de feministische beweging betrokken raakte via haar linkse studentenvereniging ASVA. Ze meent dat de linkse beweging de bakermat van het feminisme was. Ze vertelt uitgebreid over haar tijd bij lesbische-feministische groep Paarse September en hoe zij zich afzetten tegen normatieve heteroseksualiteit die in andere feministische groepen niet betwist werd. Praatgroepen binnen Paarse September hielpen haar verder met haar lesbische identiteit verkennen. Het feminisme, zo is haar mening, is een monumentaal collectief proces geweest waarin vrouwen eindelijk echt konden ontdekken wat ze wilden met zichzelf en in hun leven. Het gesprek gaat verder over hoe VH02 behoefte had aan ander werk dan lesgeven en vervolgens essayist en schrijver werd voor o.a. het tijdschrift Lover. Ook promoveerde ze aan de Universiteit Utrecht op het onderwerp ‘Nederlandse dichteressen na WOII’. Naar eigen zeggen heeft haar werk genderstudies op de agenda gezet binnen de neerlandistiek. Ze vertelt verder over Mieke Bal die een belangrijke rol in haar academische leven speelde. Het gesprek gaat verder over genderstudies in Utrecht, waarbij VH02 reflecteert op de ontwikkeling van het vakgebied tot op heden en de plek die het inneemt binnen de universiteit. Ze vertelt verder over dat ze naast Utrecht ook in Wassenaar en Maastricht ging werken en de enorme drukte die daarmee gepaard ging. Hierna werd ze in Maastricht aangesteld als bijzonder hoogleraar genderstudies: VH02 vertelt over de fijne samenwerking met Mineke Bosch die hier universitair hoofddocent was. Samen zetten ze een onderwijsprogramma genderstudies op. VH02 vertelt uitgebreid over de moeilijkheden en hindernissen die dit met zich meebracht, maar ook de kostbare projecten die hier uit voortkwamen, zoals het Onderzoeksatelier dat vrouwen stimuleerde vaker geld aan te vragen voor al dan niet wetenschappelijke projecten. Uiteindelijk wordt VH02 hoofd van de onderzoeksafdeling Cultuurwetenschappen en ook in deze rol, zo vertelt ze, moest ze constant de rol en plek van genderstudies binnen de universiteit verdedigen. Ze omschrijft het als een ‘invechtstrijd’. Het interview gaat verder over de periode van de vrouwenbeweging, hetgeen volgens VH02 een enorme invloed op haar carrière heeft gehad. Ook reflecteert ze op het belang van inclusief feminisme. Klasse-ongelijkheid en alledaags racisme zijn volgens VH02 enorm grote problemen die vandaag de dag nog spelen. Het gesprek gaat verder over poëzie en muziek, en de rol dat dit speelt in VH02's leven. Ze doet dit o.a. in relatie met haar biografische boek over dichter M. Vasalis. Het interview sluit af met het bekijken van enkele foto’s uit VH02's collectie.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Creator
- Mevis, Annette > Producer
- Creator
- Mossink, Marijke > Producer
- Contributor
- Mevis, Annette > Interviewer
- Thesaurus
- vrouwenvredesbewegingen
- Description
- Interviews met vrouwen die actief waren in de vrouwenvredesbeweging in het interbellum.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Creator
- Mevis, Annette > Producer
- Creator
- Mossink, Marijke > Producer
- Contributor
- Mevis, Annette > Interviewer
- Thesaurus
- vrouwenvredesbewegingen
- Description
- Interviews met vrouwen die actief waren in de vrouwenvredesbeweging in het interbellum.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Poortvliet, Nienke > Interviewer
- Contributor
- Naezer, Marijke > Interviewer
- Contributor
- Aerts, Mieke > Interviewer
- Contributor
- Henkes, Barbara > Interviewer
- Thesaurus
- abortusstrijd, ontwikkelingslanden, Dolle Mina, emancipatie, feminisme, oral history, sociale bewegingen, socialistisch feminisme, tweede feministische golf, vrouwenbewegingen, vrouwenstudies, actiegroepen, jaren zeventig, seksualiteit, subculturen, gender, anticonceptie, universiteiten, wetenschappelijke beroepen
- Description
- Oral history interviews met vrouwen die actief waren in Dolle Mina
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pronk, Irene > Interviewer
- Thesaurus
- beleid, besturen, burgemeesters, emancipatie, De Born, feminisme, oral history, overheid, politiek, Partij van de Arbeid, recht, Rooie Vrouwen, universiteiten, onderwijs, vormingswerk, vrouwenbewegingen, gelijke behandeling
- Description
- Oral history interview met RV08 over haar betrokkenheid bij Rooie Vrouwen. RV08 wordt geboren op 5 augustus 1952 in ’s Graveland. Ze groeit op als oudste van vier kinderen in een Nederlands Hervormd gezin. Haar vader is onderwijzer en hoofd van verschillende bijzondere scholen. Haar moeder was verpleegster en wordt huisvrouw wanneer ze kinderen krijgt. RV08 gaat naar een gereformeerde basisschool en HBS in Ommen. De laatste twee jaar van de HBS volgt ze in Nijmegen. In 1970 studeert RV08 psychologie in Groningen en leert haar huidige man kennen. In 1974 is ze voorzitter van Vrouwencontact Friesland. Van 1978 tot 2000 is ze lid van de Provinciale Staten van Friesland. Van 1978 tot 1981 zetelt RV08 in het landelijk bestuur van Rooie Vrouwen. Van 1981 tot 1985 is RV08 plaatsvervangend Landelijke Contactvrouw Rooie Vrouwen. Tot 1989 is ze voorzitter van Rooie Vrouwen. Na haar loopbaan bij Rooie Vrouwen begint Faber een rechtenstudie aan de Universiteit van Groningen. Ze onderbreekt haar studie meermaals omwille van haar loopbaan. RV08 wordt staatsecretaris van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij en vier keer burgemeester. In 2005 behaalt ze haar rechtendiploma. Tot op heden is ze burgemeester van Zaanstad.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- lesbische vrouwen, seksueel geweld, incest, vrouwenhulpverlening, tweede feministische golf, Joegoslavië, Nederland, 20e eeuw, 21e eeuw
- Description
- VHV03, psychotherapeut, reflecteert in het interview op haar jeugd als domineesdochter. Zij heeft een tweelingbroer en vertelt over de invloed dat dat heeft op haar socialisatie en ontwikkeling. VHV03 beschrijft de manier waarop zij een hetero bestaan probeert op te bouwen en hoe zij uiteindelijk toch kiest voor een lesbisch leven. VHV03 vertelt over de oprichting van Stichting De Maan: het pionierswerk dat door de Maan wordt verricht op het gebied van onder andere incesthulpverlening en hoe De Maan zich verhoudt tot de vrouwenbeweging. VHV03 beschrijft hoe in de periode dat zij voor De Maan werkt haar privé- en werkleven steeds meer vervlecht. VHV03 gaat in het interview uitgebreid in op haar werk in voormalig Joegoslavië en hoe haar dat aangrijpt. Ze beschrijft haar jarenlange relatie met Riek Stienstra, directeur van de Schorerstichting. Voor VHV03 is de grote winst van De Maan en de vrouwenhulpverlening de aandacht voor seksueel geweld, de aandacht voor verkrachting in oorlogsgebieden en de positievere uitstraling die het lesbisch zijn heeft gekregen.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- rooms-katholicisme, feminisme, theologie, tweede feministische golf, vrouwenorganisaties, rolgedrag, oecumene, seksualiteit, kerken, actiegroepen, acties, zorgarbeid, betaalde arbeid, oral history
- Description
- Oral history interview met VK01 over haar rol in de kerk. VK01 wordt geboren in een groot rooms-katholiek gezin in Elden. Haar vader was hoofd van de plaatselijke openbare school. Ze vertelt over haar jeugd, de vanzelfsprekende plaats van de kerk daarin, de normen en waarden die ze van huis uit meekreeg, haar geloofsbeleving, Godsbeeld en hoe dit veranderde in de loop van de jaren. Na de lagere school gaat ze naar de HBS in Arnhem. In de Tweede Wereldoorlog moet het gezin VK01 Elden verlaten. Via Huusse komen ze bij een gereformeerd gezin in Ede terecht, waar ze kennismaakt met het protestantisme. Op de middelbare school krijgt ze oog voor rolpatronen in kerk en maatschappij. Haar scheikundelerares Marga Klompé heeft veel voor haar betekend, ook voor haar werk in de kerk. Ze gaat medicijnen studeren in Utrecht. Door haar huwelijk moet ze haar studie afbreken. Ze doet een verkorte opleiding tot medisch analist. De eerste jaren van haar huwelijk werken mevrouw VK01 en haar man in Indonesië, waar hun eerste kind wordt geboren. Terug in Nederland krijgen ze nog twee kinderen. Al snel begint het patroon dat haar echtgenoot werkt en zij voor de kinderen zorgt, te wringen. Ze start een afdeling van het Katholiek Vrouwengilde. Ook raakt ze betrokken bij de Raad van Kerken en een katholieke organisatie voor jeugdwerk. Het valt haar soms zwaar als één van de weinige vrouwen binnen besturen van (kerkelijke) organisaties. Ze maakt zich zorgen over haar imago als moeder en huisvrouw. Haar man moet wennen aan alle activiteiten buitenshuis. Ze vertelt over veranderingen in de kerk en in de samenleving, en hoe ze daarin participeert, bijvoorbeeld in het project seksuele opvoeding van het Katholiek Bureau Geestelijk Gezondheidszorg. Ze wordt coördinator van het Katholiek Bureau voor Seksualiteit en Relaties. Ondertussen volgt ze cursussen op het gebied van seksuologie, relaties en vormingwerk. Ze zet zich in voor gelovigen die in de knel komen tussen de kerkelijke leer en het dagelijks leven, dat in de jaren zestig en zeventig sterk verandert onder invloed van de seksuele revolutie. Ze pleit voor vernieuwingen binnen de kerk, maar loopt tegen conservatieve bisschoppen aan. Ze vertelt over haar verhouding tot het feminisme en de betekenis van feministisch theologe Tine Halkes, en hoe Dorothee Sölle en Simone Weil haar geïnspireerd hebben: over het ontstaan en activiteiten van de Acht Mei Beweging (in 1985), waarvan ze zeven jaar voorzitter is geweest: hoe haar houding tot de kerk als instituut veranderd is en over haar groeiende verbinding met de oecumene. Ze blikt terug op hoe ze zorg voor kinderen en huishouden, en haar werk gecombineerd heeft en wat haar (schoon)ouders daarvan vonden: geeft haar mening over hedendaagse vernieuwingen binnen de katholieke kerk in Nederland en haar visie op de toekomst van de kerk.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pronk, Irene > Interviewer
- Thesaurus
- beleid, besturen, emancipatie, De Born, feminisme, gelijke behandeling, kinderopvang, etnische minderheidsgroepen, moederschap, oral history, overheid, politiek, Partij van de Arbeid, Rooie Vrouwen, tweede feministische golf, vormingswerk, vrouwenbewegingen
- Description
- Oral history interview met RV07 over haar betrokkenheid bij Rooie Vrouwen. RV07 wordt geboren op vijfentwintig september 1949. Ze groeit op in een Katholiek Brabants gezin. Haar moeder is huisvrouw en haar vader zit in de schoenindustrie. Op haar elfde gaat ze, in navolging van haar oudere zus, naar de kostschool. Na een jaar komt ze terug thuis wonen en gaat naar de middelbare meisjesschool. RV07 is zeventien wanneer ze in Eindhoven opvoedkunde en kinderverzorging gaat studeren. Van 1971 tot 1976 werkt ze als jongeren vormingswerker in Leiden. Ze trouwt in 1973 en krijgt een dochter in 1976. Van 1976 tot 1978 zetelt ze in het bestuur van de Partij van de Arbeid. In 1977 wordt ze actief bij Rooie Vrouwen. Ze volgt een opleiding aan de kaderschool voor Vrouw en Beleid van het adviesbureau De Beuk van 1982 tot 1984. In 1984 wordt ze verkozen tot wethouder in de gemeente Leiden. Na haar wethouderschap is RV07 directeur generaal van het ministerie van Onderwijs Cultuur en Wetenschappen. Iin 1996 wordt ze directeur van de rijksdienst voor Oudheidkundig Bodemonderzoek in Amersfoort. Sinds 2001 coacht RV07 ambtenaren binnen de Rijksoverheid. Van 2004 tot 2011 is RV07 directeur van het Instituut Collectie Nederland. Wanneer het instituut in 2011 wordt opgeheven wordt RV07 directeur bij het ministerie van Onderwijs Cultuur en Wetenschappen.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Creator
- Mevis, Annette > Producer
- Creator
- Mossink, Marijke > Producer
- Contributor
- Mossink, Marijke > Interviewer
- Thesaurus
- vrouwenvredesbewegingen
- Description
- Interviews met vrouwen die actief waren in de vrouwenvredesbeweging in het interbellum.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Horst, Nathalie ter > Interviewer
- Thesaurus
- migratie, huwelijken, Nederland
- Description
- Nora vertelt haar kleindochter Nathalie de verschillen tussen Filippijnse en Nederlandse keuken.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Tekin, Emine > Interviewer
- Contributor
- Orhan, Gulay > Interviewer
- Contributor
- Rutting, Peter > Interviewer
- Contributor
- Özmen, Kivilcim > Interviewer
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Description
- Het project was eerder bekend onder de naam ‘Diversiteit’ . Oral History project om levensverhalen van vrouwen met een migrantenachtergrond, die een belangrijke bijdrage leveren aan de zwarte. migranten- en vluchtelingenvrouwen(bewegingen), in beeld vast te leggen. Transcripten op papier beschikbaar voor wetenschappelijk onderzoek.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- communisme, politieke partijen, Vrouwenstaking, echtscheidingen, tweede wereldoorlog, oral history, Nederland
- Description
- Interview met een vrouw, geboren in 1914 en afkomstig uit een christelijk middenstandsgezin. In 1944 wordt ze actief bij de Communistische Partij Nederland (CPN), naast de zorg voor haar negen kinderen. Ze brengt De Waarheid rond en werkt mee aan de verspreiding van distributiestamkaarten. Ze doet mee aan de schoonmakersstaking (vrouwenstaking) van 11 januari-7 maart 1949. Deze staking wordt gesteund door de Eenheid Vakcentrale (EVC). Door haar echtscheiding mag ze geen lid meer zijn van de partij. Ze is maar kort lid geweest, maar voelt nog steeds veel sympathie voor de CPN. Ze blijft communistische kranten verspreiden en bijeenkomsten bezoeken. Ze doet mee aan demonstraties, geldinzamelingsacties en bezoekt verschillende evenementen van de CPN. Ook van haar familie heeft ze negatieve reacties gekregen op haar scheiding. Geinterviewde heeft veel verschillende banen gehad. Enthousiast is ze over het begeleiden van reizen naar Oost-Europa en de Sovjet-Unie voor de Vereniging Culturele Uitwisseling (VCU). Later sluit ze zich aan bij de Socialistische Partij (SP).
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Josien Pieterse > Interviewer
- Thesaurus
- feministische therapie, ervaringsleren, lesbische vrouwen, vrouwenhulpverlening, tweede feministische golf, Noord-Brabant, Nederland, 20e eeuw, 21e eeuw
- Description
- VHV09 vertelt in het interview hoe haar werk in de vrouwenbeweging en de vrouwenhulpverlening heel sterk met haar privéleven is vervlochten. Zij reflecteert op de veelheid aan activiteiten, projecten, cursussen en organisaties die zij heeft opgezet en uitgevoerd. Zo was zij betrokken bij Dolle Mina, Wij Vrouwen Eisen, Brood en rozen, Feministische Oefengroepen Radikale Therapie (FORT), Vrouwen Vormingscentrum De Born, Emancipatorisch Vrouwen Vormingswerk Adviesgroep: EVA bijt door, de projectgroep Vrouwenhulpverlening, Vereniging tegen Seksuele Kindermishandeling, Vrouwenopvang Den Bosch, en Stichting Artemis. Zij vertelt in het interview wat de vrouwenbeweging voor haar heeft betekent en hoe zij zich hier meteen thuis voelde. In haar leven en haar werk heeft het ervaringsleren altijd centraal gestaan. Interactie, samen met anderen leren, is voor haar dé manier om te leren. De vrouwenbeweging heeft voor haar acceptatie van zichzelf als vrouw gegeven. VHV09 beschrijft zichzelf als anarchistisch, wars van institutionalisering, een strateeg en een starter. In het interview vertelt ze ook welke rol spiritualiteit in haar leven heeft. Daarnaast gaat zij in op haar huwelijk met haar jeugdvriend dat misloopt en vertelt zij over de verschillende vrouwenrelaties die zij daarna heeft.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- vrouwenbewegingen, vrouw en geloofbewegingen, tweede feministische golf, theologie, poëzie, kerken, protestantisme, predikanten, vrouwen in het ambt, oecumene, feminisme, mystiek, leraren, oral history
- Description
- Oral history interview met VK02 over haar rol in de kerk. VK02 wordt in 1937 geboren in Wormer. Haar vader is onderwijzer op de lagere school, haar moeder huisvrouw en ze heeft een broer die een jaar ouder is. Officieel zijn haar ouders Nederlands Hervormd, maar het geloof speelt geen rol in hun leven. In 1941 verhuist het gezin naar Beilen in Drenthe waar vader onderwijzer wordt op de Mulo. VK02 heeft veel herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog. Het gezin De Groot heeft Joodse onderduikers en vader is betrokken bij het verzet. In de twee jaar dat VK02 op een christelijke school zit, raakt ze geboeid door Bijbelverhalen en gaat ze de zondagsschool bezoeken. Haar vader, een gesloten man, heeft erg geleden onder de Tweede Wereldoorlog. In 1946 verhuizen ze naar Deventer. Op het openbare gymnasium geniet ze van de catechisaties van dominee Kannegieter en uiteindelijk doet ze belijdenis van het geloof. Haar ouders hebben soms moeite met haar geloof, waardoor VK02 zich eenzaam kan voelen. Sinds ze ca. acht jaar is, schrijft VK02 gedichten. Ze twijfelt of ze Theologie of Letteren zal gaan studeren. Het wordt uiteindelijk Letteren in Amsterdam. Daar zoekt ze contact met professor Donkersloot die haar aanmoedigt door te gaan met gedichten schrijven. Een jaar voor haar doctoraal Nederlands start ze met Theologie. In 1961 wint ze de eerste prijs van de UvA-poëziewedstrijd. In 1966 worden twee dichtbundels gepubliceerd. Achtereenvolgens komt aan de orde: -hoe haar Godsbeeld en geloof veranderen door de studie theologie: van vrijzinnig naar meer orthodox: -de betekenis van de figuur van Maria Magdalena voor haar persoonlijk: -haar fascinatie voor de dichteres Hadewijch vanwege diens poëzie en manier van leven: -waarom ze zich in eerste instantie niet aansloot bij de vrouwenbeweging: ze fond feministen vaak niet-religieus of zelfs anti-religie -de radio-uitzendingen die ze verzorgt voor de VPRO -haar werk als vicaris in de Haagse Kloosterkerk en de problemen waar ze mee te maken krijgt, waaronder seksisme en tegenstanders van vrouwelijke predikanten. In 1974 start ze met andere pastors de oecumenische gemeenschap Ekklesia Den Haag. In deze periode groeit haar feministische bewustwording. Zo is ze betrokken bij het themanummer over het Jaar van de vrouw van het tijdschrift Wending. Ook gaat ze zich meer verdiepen in de mystiek. In 1981 verhuist ze naar het Friese Woudsend, waar ze een leerhuis start. Ze vertelt over de betekenis van de groep Driebergen (de eerste feministische theologes, waaronder Tine Halkes, Gonnie Scholten en Trudy Klijn): haar voorliefde voor exegese van Bijbelteksten: hoe ze poëzie en poëzietheorie gaat doceren aan de lerarenopleiding in Leeuwarden: hoe ze uiteindelijk een promotieplaats krijgt, wat haar onderzoek inhoudt, hoe het proefschrift in eerste instantie wordt afgewezen binnen de theologische faculteit en later geaccepteerd binnen de letteren faculteit: over haar betrokkenheid bij een groep in Friesland die zich bezighoudt met gnostische evangeliën, gnostische literatuur en die teksten op muziek probeert te zetten: over de invloed van de gnosis op het Godsbeeld.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- communisme, politieke partijen, vrouwenbewegingen, tweede wereldoorlog, oral history, Nederland
- Description
- Interview met een vrouw, geboren in 1919 en afkomstig uit een politiek bewust en vrijzinnig gezin. Haar ouders zijn geen lid van een politieke partij, maar al vóór de Tweede Wereldoorlog wordt door hen geld ingezameld voor Duitse vluchtelingen. Tijdens de oorlog gaat ze, samen met haar vader, voor de illegale Waarheid werken. Haar man zit ondergedoken wegens dienstweigering. Hij werkt voor de illegale Trouw. In 1945 wordt ze lid van de CPN en ze blijft dat tot 1984. Ook wordt ze actief bij het Rotterdams Vrouwencomité en later bij de Nederlandse Vrouwen Beweging (NVB), waar ze ook voorzitter van wordt. Namens de CPN zit ze jarenlang in de gemeenteraad. Hoewel ze zich niet altijd positief uitlaat over feministen zet ze zich wel in voor 'de vrouwenzaak'. In de jaren zeventig schrijven de vrouwelijke gemeenteraadsleden met de hulp van vrouwenorganisaties twee vrouwennota’s. Deze worden door de hele gemeenteraad aangenomen. In 1982 is ze medeoprichter van anti-discriminatiebureau Radar, in 1990 is ze medeoprichter van Verdraagzaam Vreewijk en later raakt ze betrokken bij het 4 mei Comité Vreewijk.Ze wordt veelvuldig genoemd in het proefschrift van Jolande Withuis: 'Van opoffering tot heroïek'.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Poortvliet, Nienke > Interviewer
- Thesaurus
- abortusstrijd, acties, actiegroepen, Dolle Mina, emancipatie, feminisme, jaren zeventig, 1970-1979, oral history, tweede feministische golf, vrouwenbewegingen, vrouwenhuizen, sociale bewegingen, vrouwenstudies, Marie, word wijzer, Brood en Rozen
- Description
- Oral history interview met DM05 over haar betrokkenheid bij Dolle Mina. DM05 wordt op vier augustus 1934 geboren op Sumatra, Nederlands-Indië in een gezin met zes kinderen. DM05 haar vader is een Nederlandse planter en haar moeder is Armeens. De Tweede Wereldoorlog maakt ze op Java mee. Haar broer en vader worden gevangen gezet en pas na de oorlog worden ze weer herenigd. Na de onafhankelijkheid van Indonesië moet het gezin echter weg en in 1950 keren ze terug naar Nederland, naar Dordrecht. Hier komt DM05 terecht bij de kunstenaarsvereniging Pictura, waar ze haar latere man Bouke IJlstra leert kennen. Terwijl ze op de Rietveld Academie in Amsterdam zit wordt ze zwanger, waardoor ze de Academie moet verlaten. In 1956 trouwt ze met IJlstra, samen hebben ze drie kinderen. Eind jaren zestig sluit ze zich in Dordrecht aan bij de actiegroep De Kabouters, bij Aloha en zet ze het Dordrechtse kunstenaars café op. Vanuit dit café ontstaat de Dordrechtse Dolle Mina groep die vanaf 1969 actief is. Later sluiten zij zich aan bij de beweging in Amsterdam. Bij Dolle Mina houdt ze zich bezig met acties voor een abortuswetgeving. Ze gaat in april 1972 mee op de huifkartocht om een petitie tegen de wetsvoorstellen over abortus aan minister-president Barend Biesheuvel af te leveren. Verder is ze actief bij de scholingsactie Marie wordt Wijzer, de Manifestatie in het Amsterdamse Bos en draagt ze bij aan het boek Meid, wat ben ik bewust geworden: vijf jaar Dolle Mina (Den Haag 1975). In Dordrecht blijft ze actief en helpt ze bij het opzetten van de boekwinkel Brood en Rozen (circa 1975) en het vrouwenhuis in Dordrecht. Dit huis krijgt op dertien november 1975 een vaste locatie en staat in het teken van vrouwenemancipatie. Na 1975 worden de acties van Dolle Mina minder en stopt ook DM05. In Dordrecht blijft ze actief bij de vrouwenbeweging en is ze fotograaf, kunstenaar en huisvrouw.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- vrouwenstudies, arts patiënt relatie, betaalde arbeid, zorgarbeid, eerstelijnsgezondheidszorg, vrouwenhulpverlening, tweede feministische golf, Nederland, 20e eeuw, 21e eeuw
- Description
- VHV07 Rotterdam,- ook bekend als VHV07) beschrijft haar jeugd, de impact van de vroege dood van haar moeder en de rol van haar oudste zus Nelleke Nicolai in haar leven. Ze vertelt hoe zij als kind geconfronteerd wordt met onrecht. Bijvoorbeeld hoe vrouwen en mannen anders benaderd en behandeld worden, maar ook hoe er tegen 'bruine' mensen aan wordt gekeken en hoe die worden gediscrimineerd. In het interview vertelt VHV07 hoe zij gevormd wordt door haar maatschappij-kritische studie psychologie. Met haar mede-studenten analyseert zij hoe sekse en klasse voortdurend een rol spelen in de samenleving. Zij bediscussiëren hoe er binnen de gezondheidszorg wordt gekeken naar vrouwen: vrouwen en hun klachten zijn atypisch, een voetnoot in de medische vakliteratuur. VHV07 vertelt dat voor haar de vrijheidsdrang het belangrijkste is. De drang om te doen wat je belangrijk vindt en dat dit niet wordt tegengewerkt omdat je bijvoorbeeld toevallig een meisje bent. In haar carrière staat het ontregelen, dat wat vastzit losser maken of dat wat als vanzelfsprekend wordt aangenomen van een andere kant belichten, centraal. Ze noemt de vrouwengezondheidszorg de Gouden Eeuw in haar leven. VHV07 beschrijft het proces hoe Stichting Vrouwengezondheidscentrum samen met de stichting Aletta (de huisartsenpraktijk) uitgroeit van een groep van voornamelijk vrijwilligers naar een professionele organisatie. Qua kennis op het gebied van vrouwengezondheidszorg heeft Aletta een voortrekkersrol en zij ontwikkelen goede methoden om de kennis te integreren in de reguliere gezondheidszorg en in de samenleving. Leonore geeft voorbeelden hoe van de manier waarop Aletta medewerkers te werk gingen en welke methodes ze gebruikten. VHV07 betreurt dat Aletta uiteindelijk werd opgeheven en ze vertelt hoe zij de ervaring en kennis die ze bij Aletta opdoet gebruikt in haar verdere carrière. In het interview reflecteert Leonore ook over de verhouding privé en werk in haar leven en hoe zij zorg voor haar gezin combineert met haar werk.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- communisme, politieke partijen, tweede wereldoorlog, oral history, Nederland
- Description
- Interview met een vrouw geboren in 1918 en afkomstig uit een Amsterdams arbeidersgezin. Op 12-jarige leeftijd wordt CPN11 lid van de Arbeiders Jeugd Centrale (AJC). Ze gaat uit logeren naar koloniehuizen. Ze wordt al jong hulp in de huishouding. Naast haar werk overdag gaat ze 's avonds tekenles volgen aan de kunstnijverheidsschool. In de jaren dertig wordt ze actief lid van de Communistische Partij Nederland (CPN). Ze zet zich bijvoorbeeld in voor de Internationale Rode Hulp (IRH), zamelt geld in voor de Spaanse Burgeroorlog, maakt tekeningen voor communistische krantjes en distribueert materiaal. Ook is ze actief bij de Vereniging voor Cultuur, Ontwikkeling en Ontspanning (VCOO). Ze wordt actief in het verzet, haar man ook. Hij wordt gearresteerd en uiteindelijk gefusilleerd. Haar tweede man, die een aantal concentratiekampen overleefd heeft, leert ze na de oorlog kennen op een afdelingsvergadering van de CPN. Hij heeft een kind uit zijn eerste huwelijk en samen krijgen ze ook nog een kind. Hij heeft moeite om een baan te vinden vanwege zijn overtuigingen. Ook worden ze enige tijd in de gaten gehouden. In 1952 hebben ze hun CPN-lidmaatschap opgezegd, uit onvrede met een aantal ontwikkelingen binnen de partij. Vanaf 1969 is haar man langdurig ziek. Hij heeft onder andere last van het kampsyndroom. Een groot deel van het interview gaat over haar schilderkunst.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pronk, Irene > Interviewer
- Thesaurus
- beleid, besturen, cursussen, De Born, ontwikkeling, oral history, Partij van de Arbeid, Rooie Vrouwen, vorming, tweede feministische golf
- Description
- Oral history interview met RV01 over haar betrokkenheid bij Rooie Vrouwen. RV01 wordt geboren op 19 februari 1920 in De Beemster. Haar ouders hebben een tuinbedrijf en vee. Ze is de oudste van drie kinderen en groeit op in een socialistisch milieu. Haar moeder is actief bij de Vrouwenbond van de SDAP. RV01 studeert af aan de MULO en gaat na de oorlog drie jaar in Utrecht wonen en werken. Daarna verhuist ze naar Amsterdam. Van 1955 tot 1983 is ze werkzaam als bestuursassistente van de Vrouwenbond van de Partij van de Arbeid, later Vrouwencontact en daarna Rooie Vrouwen. In deze periode organiseert ze ook de cursussen van het socialistisch vrouwenvormingscentrum De Born. Ze werkt jarenlang samen met Rita de Bruyn, de landelijk secretaris van De Born. Later werkt ze voor de Bruyn’s opvolger Wil Velders-Vlasblom en voorzitter Ina van den Heuvel. In 1983 gaat RV01 met pensioen en is ze een tijd lid van de redactie van Wij Vrouwen, het blad uitgegeven door Rooie Vrouwen. Verder zetelt RV01 een paar jaar in de seniorenraad van de ANBO en richt ze de ouderenadviesraad op van Amsterdam Centrum. Tegenwoordig maakt ze deel uit van de groep Maatschappij Bewuste Oudere Vrouwen.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Matthée, Zonneke > Interviewer
- Thesaurus
- nationaal socialisme, tweede wereldoorlog, verkrachtingen, slachtoffers, Nederland, oral history
- Description
- Oral history interview met een vrouw (geboren rond 1925 in een middenklasse gezin), waarvan de vader lid was van de NSB. Zelf werd ze in 1944 lid van de NSB. Tijdens de oorlog werkte ze bij de Arbeidsdienst. Na de bevrijding is ze negen maanden geïnterneerd geweest. In het interneringskamp is ze slachtoffer geworden van seksueel geweld.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pronk, Irene > Interviewer
- Thesaurus
- acties, beleid, besturen, burgemeesters, cursussen, De Born, vorming, oral history, ontwikkeling, Partij van de Arbeid, Rooie Vrouwen, politiek, socialisme, tweede feministische golf, Utrecht, wethouders
- Description
- Oral history interview met RV02 over haar betrokkenheid bij Rooie Vrouwen. RV02 wordt geboren op 2 mei 1930 in Schiedam. Ze groeit op in een socialistisch arbeidersmilieu in Rotterdam. Haar vader is koperslager en haar moeder is huisvrouw. Ze is de middelste van vijf kinderen. Al vroeg wordt ze politiek- en genderbewust. Ze gaat naar de MULO maar maakt deze niet af. Ze schoolt zich bij aan de hand van allerlei cursussen en vormingen gedurende haar verdere leven. In 1950 verhuist ze met haar man en pasgeboren zoon naar Utrecht. Ze wordt lid van de leesclub van het socialistisch vrouwenvormingscentrum De Born en valt daar op door haar mondigheid en gedrevenheid. In de tweede helft van de jaren ’50 wordt ze leesclubleidster bij De Born. Vanaf 1955 wordt ze politiek actief bij de Partij van de Arbeid. In de jaren ‘60 wordt ze secretaris van de Vrouwenbond van de Partij van de Arbeid, later Vrouwencontact en daarna Rooie Vrouwen. In 1969 wordt RV02 lid van de gemeenteraad in Utrecht. Van 1974 tot 1986 is ze de eerste vrouwelijke wethouder in Utrecht. Van 1986 tot haar pensioen in 1995 is ze burgemeester van Beverwijk. Na haar pensioen is VRV02 nog actief bij verschillende organisaties, onder anderen als voorzitter van Stichting De Born en voorzitter van de Woonadvies Commissie. Verder is ze voorzitter van LBIO (Landelijk Bureau voor Inning Onderhoudsbijdragen), lid van Saluti en van Stichting Stuons. I
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Matthée, Zonneke > Interviewer
- Thesaurus
- nationaal socialisme, tweede wereldoorlog, Friesland, taal, onderwijsgevenden, dienstmeisjes, gouvernantes, Frankrijk, Nederland, oral history
- Description
- Oral history interview met een vrouw, geboren rond 1915 in een boerengezin. Ze was lid van de Nationaal Socialistische Nederlandse Arbeiders Partij (NSNAP en de Fryske Faksisten Bond. Ze vond vooral de Friese taalstrijd belangrijk, maar stond ook achter de Groot-Duitse gedachte. Na de bevrijding is ze vijftien maanden geïnterneerd geweest en werd ze tien jaar uitgesloten van haar stemrecht en van het uitoefenen van haar beroep.