In Nederland worden witte mensen al decennialang aangesproken op hun eigen verantwoordelijkheid voor racisme, meestal door zwarte Nederlanders, migranten en vluchtelingen. Daar zou beter naar geluisterd moeten worden. Ruth Frankenberg beschreef in 'White women, race matters' witheid als een gezichtspunt, een plek waar vandaan men zichzelf, anderen en de nationale en wereldorde zien. Peggy McIntosh schreef kritisch over haar eigen positie als wit feministe.