Besproken wordt de literaire verbeelding van androgynie in de romans Lélia (1833) van George Sand en Monsieur Vénus (1884) van Rachilde. Ingegaan wordt op de fascinatie voor tweeslachtigheid die de seksuele ambivalentie en het zoeken naar seksuele identiteit in de negentiende eeuw weerspiegelt.
Ingegaan wordt op de ontologische (zijnstheoretische) benadering in de filosofie waarbij de nadruk wordt gelegd op gemiddelden van een groep (b.v. vrouwelijke/mannelijke eigenschappen). Gepleit wordt om in de filosofie van de zijnsleer over te stappen naar nadruk op de ervaringswereld (wat individuen ervaren). Dit betekent dat er niet meer in termen van 'De Man' en 'De Vrouw' (vrouwelijke/mannelijke eigenschappen) wordt gedacht.