De telefonische feministische hulpdienst van Vrouwen bellen vrouwen Amsterdam ging van start op 1 oktober 1973. De oprichting was voorbereid door vrouwen van Man Vrouw Maatschappij en Dolle Mina, om de vele telefoontjes van individuele vrouwen op te vangen, die de medewerksters van deze organisaties overbelastten. Vrouwen bellen vrouwen ontwikkelde zich tot een onafhankelijke groep, die bleef bestaan tot 1997.
In 1974 wordt in Amsterdam het eerste Blijf van m'n lijf-huis geopend. Het doel is opvang te bieden aan vrouwen die door hun partner worden mishandeld of bedreigd. Na verloop van tijd zijn overal in Nederland dergelijke opvanghuizen. Een tweede doel van de Blijf van m'n lijf-huizen is het geweld tegen vrouwen aan te kaarten als een probleem dat voortkomt uit de ongelijke machtsverhouding tussen mannen en vrouwen.