test10Copyright not evaluatedstring(23) "Copyright not evaluated"
array(4) {
["txt"]=>
string(23) "Copyright not evaluated"
["block_datas"]=>
string(0) ""
["block_thumbnail"]=>
string(0) ""
["block_media"]=>
string(1) "1"
}
Vrouwelijke Hoogleraren, oral history interview met VH03
| Date of Original | 04/12/2017 |
| Note | In het kader van: Moving Women's History |
| Language | Dutch/Nederlands |
| Identifier | IAV_OH000412 |
| Identifier | VH03 |
| Description | VH03 werd geboren op 18 februari 1941, in Utrecht. Ze is het middelste kind in een gezin met drie dochters. Het interview begint met een bespreking van VH03’ ouders, grootouders en haar jeugd. Naar eigen zeggen groeide ze op in een ‘vrij liberaal’ milieu en met een ’geëmancipeerde blik’. Ze meent daar in haar latere carrière van geprofiteerd te hebben. Ze vertelt dat haar opvoeding haar een kritische blik op autoriteit heeft gegeven. Haar moeder en grootmoeder, waren haar grote voorbeelden hiervoor. Vervolgens vertelt VH03 over haar middelbare schooltijd op het gymnasium, waar haar favoriete vakken Latijn en Grieks zijn. Na lang twijfelen besluit ze sociologie te gaan studeren. VH03 vertelt uitgebreid over haar studie: zo meent ze dat de discussies over samenlevings- en politieke vraagstukken, en emancipatiekwesties ervoor zorgden dat ze haar studie volhield. Het gesprek gaat verder over hoe ze haar studententijd heeft ervaren en de verschillende activiteiten die ze naast haar studie ondernam. Ze was o.a. lid van studentenvereniging UVSV (Utrechtsche Vrouwelijke Studenten Vereeniging) en Utrechts studentenkoor en -orkest, USKO. Kort komt ook Man Vrouw Maatschappij (MVM) aan bod. Haar kandidaatsscriptie schrijft ze over vrouwemancipatie. Ook vertelt ze over hoe een stage bij Kerk en Wereld haar heeft gevormd. Verschillende, in haar woorden ‘onconventionele’, vrouwen van deze organisatie hebben een belangrijke rol in haar leven gespeeld. VH03 bespreekt hoe zij na haar studie, tijdens haar huwelijk met partner Jaap, en na het krijgen van twee kinderen kon blijven werken doordat ze een vaste oppas had, en (schoon)ouders die regelmatig hielpen. Ze vertelt over de moeilijkheden van het vinden van een baan vanwege de verwachting van potentiële werkgevers dat ze, in geval van het krijgen van kinderen, zou stoppen met werken. Uiteindelijk kan ze gaan werken bij de Vakgroep Sociologie bij de Universiteit Utrecht. Werken bij een universiteit is een rode draad in haar carrière. Het gesprek gaat verder over welke aanpassingen zij en Jaap moesten doen om te kunnen blijven werken met kinderen. Naast haar werk aan de universiteit heeft VH03 in een veelvoud van besturen plaats genomen, zoals het Protestants Sociaal Centrum: hier vertelt zij meer over. Ook deelt ze uitgebreid haar ervaringen als hoogleraar in verschillende leerstoelen: o.a. in Wageningen, Utrecht en Amsterdam. Eén van de moeilijkheden die ze tijdens haar werk ondervond, was dat men in haar vakgebied moeite had met haar idee dat ongelijke man-vrouwverhoudingen vielen onder sociale ongelijkheid. Ook vertelt ze over hoe ze naast het hoogleraarschap, bestuurswerk en (overheids)commissiewerk, o.a. TECENA, een onderzoeks- en adviesbureau ‘VanDoorneHuikses en Partners’ oprichtte, en al het geregel en de drukte die hierbij kwam kijken. Hiernaast heeft VH03 een tal van publicaties geschreven. VH03 gaat inhoudelijk in op haar laatste co-publicatie over emancipatiebeleid in Nederland. Ze reflecteert op de keuzes die ze heeft gemaakt in haar carrière: naast wetenschappelijk werk heeft ze altijd behoefte gehad om ook functies te bekleden die directe veranderingen op het gebied van beleid teweeg brachten. Vandaar, zo meent ze, dat ze nooit tot de wetenschappelijke top is doorgedrongen. Het interview gaat kort verder over haar kinderen en de opvoeding. Ook vrienden, de dood en het leven in het algemeen worden besproken. Ze geeft aan geleerd te hebben zich niet teveel druk meer te maken om de kleine dingen. Het interview sluit af met het bekijken van enkele foto’s uit VH03’ jeugd. |
Permalink
https://hdl.handle.net/11653/oral412
