Refine your search
Categories
Language
Auteursrechten status
Refine your search
- Results per page : 50
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- internaten, rooms-katholicisme, kerken, religieuzen, psychisch geweld, menstruatie, seksualiteit, moederschap, Nederland
- Description
- Een Oral history project over het verborgen verleden van seksueel misbruik en mishandeling van meisjes binnen de instituties van de rooms-katholieke kerk in Nederland vanaf 1940.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- internaten, rooms-katholicisme, kerken, religieuzen, psychisch geweld, menstruatie, seksualiteit, moederschap, Nederland, Limburg
- Description
- Geïnterviewde (1953) werd geboren in een mijnwerkersgezin in Zuid-Limburg. Met drie maanden werd ze uit huis geplaatst als jongste van vijf kinderen, nadat haar moeder het gezin verliet. Met anderhalf jaar oud werd ze in kindertehuis Baexem geplaatst, op haar derde verhuisde ze naar Jeugddorp Bethanië in Horn. Dit tehuis, onder leiding van de zusters Dominicanessen van Bethanië, bestond uit zestien bungalows waarin de zusters met een groep van achttien kinderen (0-18 jaar oud) leefden. geïnterviewde heeft tot haar zeventiende in het tehuis gezeten (1955-1970) waar ze onder leiding stond van zuster Paula in huisje de Bremhof. Geïnterviewde heeft haar jeugd als liefdeloos en vol straf ervaren, zowel psychisch als lichamelijk. Op haar vierde kreeg ze zonder verdoving een katheter ingebracht, en een pak slaag – op haar blote billen – van de kleuterleidster omdat ze zong terwijl ze ziek in bed lag. Geïnterviewde had op haar zestiende onschuldig briefcontact met haar vriendje. Een groepsgenootje verraadde haar bij de zuster, waarna ze wegliep. Toen ze weer terug was gebracht door de Kinderbescherming werd ze een week lang opgesloten. Geïnterviewde vertelt over het slechte onderwijs op laag niveau voor tehuiskinderen en hoe ze hiertegen in opstand kwam. Op haar zeventiende ging ze als coupeuse werken om niet opnieuw in een tehuis geplaatst te worden. Geïnterviewde heeft zich erg in de steek gelaten gevoeld door haar ouders. Tijdens een proef om bij haar vader te gaan wonen kon hij zijn handen niet thuishouden. Ook overige familie zag ze zelden. Het tehuis heeft ze nooit als vervangende familie ervaren. Geïnterviewde vertelt over de bestraffende omgang met menstruatie en opgesloten worden in een bezemkast waarin een emmer met gebruikte maandverbanden stond. Geïnterviewde was bang om bestraft en vernederd te worden. Het maakte haar eenzaam. Ze vertelt over het geloof en de veranderingen in de jaren zestig. Na het tehuis was er geen begeleiding om in de maatschappij haar draai te vinden. Geïnterviewde heeft verschillende opleidingen gevolgd en banen gehad. Deze liepen spaak wanneer ze in opstand kwam tegen onrecht. Geïnterviewde heeft verschillende relaties gehad en kreeg een dochter. Hiermee heeft ze een moeizame relatie wat haar veel verdriet doet. Ze heeft diverse therapieën doorlopen. Na een ongeluk kreeg ze herbelevingen en raakte in de ziektewet. Na een uitzending over misbruik van jongens vroeg ze een gesprek aan bij de RKK en kwam in contact met het VPKK. Haar zaak is gemeld bij de Commissie HEG en Commissie Deetman. Geïnterviewde wacht op het moment van het interview op een gesprek met de congregatie en hoopt daarmee erkenning te krijgen. Ze wil de slaag op blote billen en opsluiting bij gebruikte maandverbanden opvoeren als seksueel misbruik, ook al weet zij dat dat volgens de geldende definitie lastig is. Geïnterviewde hoopt de relatie met haar dochter te kunnen herstellen. Geïnterviewde toont foto’s, een poesiealbum, gedichten die ze schreef in het tehuis en documentatie van klachtenprocedure. Ze vertelt over een reünie die in 2014 plaatsvond en waar ze met haar zus heen ging.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Özmen, Kivilcim > Interviewer
- Thesaurus
- actiegroepen, emancipatie, etniciteit, gender, dekolonisatie, migratie, onderwijs, racisme, vrouwenstudies, antropologie, seksualiteit, lesbisch, zwart feminisme, zwarte vrouwenbewegingen, wetenschappelijke beroepen, wetenschappelijk medewerkers, 20e eeuw, interview (vorm), Suriname, Verenigde Staten, Nederland
- Description
- Oral history interview met DIV09, geboren op 13 juli 1950 in Paramaribo, Suriname. Ze groeit op als vijfde kind in een gezin waarvan de vader inspecteur van de politie is. In 1951 verhuist het volledige gezin naar Nederland. In het begin van het interview vertelt DIV09 uitgebreid over de geschiedenis van haar familie, zowel van vaders als van moeders kant, waarin etniciteit, ras en klassenverschil een grote rol hebben gespeeld. DIV09s ouders stimuleren hun kinderen om te studeren en succesvol te zijn. Vooral tijdens haar jeugd is haar vader haar rolmodel. Zij wil een carrière, niet als haar moeder huisvrouw zijn. Maar ook haar opa van moeders kant heeft invloed. Hij was erg voor een onafhankelijk Suriname en op de hand van de vrijheidsstrijders. Haar vader zette zich juist af tegen alles wat Surinaams was. Als DIV09 achttien is, in 1968, vertrekt zij na haar middelbare schooltijd voor een jaar via een uitwisselingsprogramma naar de Verenigde Staten. Zij woont daar bij een wit gezin en bezoekt de lokale highschool. Daar realiseert zij zich dat zij een vrouw is met een kleur en dat zij moet kiezen welke identiteit zij heeft. Zijzelf noemt dat intersectionaliteit: het is niet voldoende om alleen naar gender te kijken, of alleen naar seksualiteit, of alleen naar ras, maar dat het om intersectie van die drie belangrijke assen gaat en wat daarin normaal geacht wordt. Na haar verblijf in de Verenigde Staten begint DIV09 met een rechtenstudie in Nijmegen. Ze sluit zich aan bij de Surinaamse en Antilliaanse studenten in de internationale studentenvereniging die bezig zijn met de dekolonisatie van Suriname en de zwarte bevrijdingsbeweging in de Verenigde Staten. Na een jaar stapt ze over naar culturele antropologie in Amsterdam. Tijdens haar studie gaat zij zich inzetten voor de Vrouwenbeweging. In eerste instantie realiseert zij zich dat ook hier weer alles wit is en ras en etniciteit geen enkele rol spelen, terwijl dat voor haar wel zo is. Pas later, als rond de onafhankelijkheid van Suriname steeds meer zwarte vrouwen naar Nederland komen, vindt zij daarbij aansluiting en gaat ze deel uitmaken van de opbloeiende zwarte, migranten- en vluchtelingenvrouwenbeweging (zmv). Vlak voor haar afstuderen in 1981 begint ze als ambtenaar in de buitendienst van het Bureau Landelijk Contact bij het Ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur. In deze functie geeft zij voorlichting aan gemeenten en sociaal-culturele instellingen over het verkrijgen van subsidies voor minderhedenbeleid in Zuid-Holland. Vanaf 1984 werkt ze bij de Gemeente Amsterdam als coördinator minderhedenbeleid. In het begin van de jaren tachtig ontdekt zij ook haar lesbisch zijn en gaat zich in die wereld verdiepen. In 1987 vertrekt zij naar de Verenigde Staten om aan de University of California in Los Angeles (UCLA) te promoveren. Tijdens haar onderzoek naar seksuele relaties binnen de Surinaamse vrouwencultuur - “mati-werk” genoemd - woont zij negentien maanden in Suriname. [einde interview 1] [interview 2] Ze vertelt uitgebreid over “mati”, over haar promotieonderzoek en hoe dat ontvangen wordt. Ze krijgt daarna een aanstelling aan Oberlin College in Ohio om vrouwenstudies te doceren, maar na een jaar gaat ze liever terug naar Nederland, waar ook haar partner woont. In maart 1994 vervolgt ze haar wetenschappelijke carrière aan de Universiteit Utrecht. In 2001 wordt ze daar aangesteld als hoogleraar zmv, een leerstoel van het IIAV, tegelijkertijd met het aanvaarden van een functie als directeur van de organisatie Gender Etniciteit en Multiculturaliteit in het hoger onderwijs. Ze vertelt over de soms heftige reacties op haar hoogleraarschap. Terugblikkend op haar carrière denkt ze dat ze altijd voor de muziek uit heeft gelopen en kwesties aan de orde heeft gesteld die voor veel mensen ongemakkelijk waren. Nu ze met emeritaat is, doet ze nog steeds onderzoek en publiceert ze wetenschappelijk, maar hoopt ze ook een roman te schrijven en weer meer tijd te hebben voor haar poëzie. De aanleiding voor dit interview is het Aletta project ‘Diversiteit’ om levensverhalen van prominente vrouwen met een migrantenachtergrond op beeld vast te leggen.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- internaten, rooms-katholicisme, opvoeding, religieuzen, seksualiteit, emigratie, moederschap, Nederland, Noord-Brabant, Verenigd Koninkrijk
- Description
- MMRKK05 (1926) verbleef van haar 5e tot haar 17e in het Roomsch Armen-Weeshuis in ’s-Hertogenbosch, dat onder bestuur stond van de Zusters van Liefde, Congregatie Dochters van Maria en Joseph - in de volksmond Zusters van de Choorstraat genoemd. Geïnterviewde spreekt afwisselend Nederlands en Engels, omdat ze reeds sinds de jaren vijftig in Engeland woonachtig is. MMRKK05 werd geboren in een groot katholiek arbeidersgezin in Brabant, als zevende van acht kinderen. Haar moeder overleed op haar 39e. Vader kon de zorg voor de kinderen niet aan. De oudste drie mochten thuis blijven bij hun vader, de vijf jongste moesten naar tehuizen. Omdat MMRKK05 vier was bij het overlijden van haar moeder, moest ze eerst een jaar naar een klooster. Toen ze vijf werd, bracht haar vader haar achterop de fiets naar het weeshuis. Haar eerste herinneringen stammen vrijwel allemaal uit het weeshuis. Ze vertelt over het strenge en liefdeloze regime: er mocht niet gepraat worden, niet gelezen, geen aanraking, er was geen enkele privacy en bestraffing vond willekeurig plaats. MMRKK05 ervoer het als een gevangenis. Ze herinnert zich de mishandeling van een meisje goed, en haar eigen machteloosheid hier iets aan te doen. Ze omschrijft een van de nonnen als duivel. Eens in de week kregen de meisjes schoon ondergoed. MMRKK05 vertelt dat ze zich twee keer een bad kan herinneren, daarbuiten mochten ze alleen hun bovenlijf wassen. Naar hun lichaam kijken was verboden. Wanneer de meisjes ongesteld waren, kregen ze twee keer per dag ‘een lap’. MMRKK05 vertelt hoe het bloed langs haar benen liep. MMRKK05 vertelt over de eenzaamheid. Haar twee zussen die ook in het tehuis zaten zag ze nooit. De eerste zeven jaar mocht ze niet naar huis. Eens in de maand kreeg ze bezoek van haar vader. Hierbij was altijd een non aanwezig, waardoor ze niet vrij kon spreken. Toen een modernere non het roer overnam, mocht ze eens in de maand naar huis. Tijdens zo’n bezoek gaf ze aan het vreselijk te vinden in het tehuis, maar haar vader kon het niet geloven. MMRKK05 mocht naar de MULO maar kon door de vroege bedtijd niet genoeg studeren. Na contact met haar docent mocht ze langer opblijven, en hoefde ze bovendien geen huishoudelijk werk in het tehuis te doen. De school stond onder leiding van een andere orde, en ze ervoer het onderwijs als goed, hoewel er ook daar geen ruimte was voor contact met andere meisjes. MMRKK05 vertelt over bestraffing en over de jaarlijkse visitatie. MMRKK05 vertelt over haar eerste bezoek aan thuis, haar vriendinnen in het tehuis en hoe ze eigenlijk niets wist over haar eigen gezin of over de situatie van haar vriendinnen: er werd je niets verteld. MMRKK05 springt regelmatig van heden naar verleden. Een nichtje van MMRKK05 stuurde haar een aantal jaar voor het interview het boek 'Stil in mij' toe, waar ze veel in herkende. Ook haar broers zaten in een tehuis. Eén van hen zegt zelf niet misbruikt te zijn maar hier wel getuige van te zijn geweest. MMRKK05 heeft jaren later een bezoek gebracht aan het tehuis, wat ze erg naar vond. Ze beschrijft hoe het tehuis er vroeger uit zag. Vlak voor Kerstmis 1943 mocht MMRKK05 plotseling naar huis, een paar weken voor haar achttiende verjaardag. Ze vertelt over de laatste weken van de oorlog en over de bevrijding in 1944, waarbij ze verliefd werd op een Engelse militair. MMRKK05 had een baan, maar in 1948 besluit ze naar Engeland te gaan om te werken en geld te verdienen zodat ze kunnen trouwen. Ze ging in betrekking, waar ze zich enorm eenzaam voelde. Samen met interviewer bekijkt ze een oud fotoalbum. MMRKK05 vertelt aan de hand van foto’s over zelf moeder worden, haar werk, haar familie. MMRKK05 had erge heimwee maar ze gingen slechts om het jaar naar Nederland. MMRKK05 heeft haar man Vic nooit uitgebreid verteld over het weeshuis, en vertelt opnieuw over hoe ze niet met haar vader kon praten. MMRKK05 zal de nonnen nooit vergeven. Aan de hand van foto’s die de interviewer mee heeft genomen herinnert MMRKK05 zich meer over het weeshuis en vertelt hoe dit eruit zag en wat er gebeurde. MMRKK05 toont familiefoto’s. Ze vertelt over hoe de opvoeding van haar kinderen werd gekleurd door haar eigen ervaring. Ze vertelt over de omgang met het lichaam in het tehuis, de vernedering en verwaarlozing. Ze denkt dat de nonnen geen non wilden zijn en uit rancune handelden. MMRKK05 vertelt over haar leven in Engeland en haar huwelijk, en toont nog meer foto’s.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Poortvliet, Nienke > Interviewer
- Contributor
- Naezer, Marijke > Interviewer
- Contributor
- Aerts, Mieke > Interviewer
- Contributor
- Henkes, Barbara > Interviewer
- Thesaurus
- abortusstrijd, ontwikkelingslanden, Dolle Mina, emancipatie, feminisme, oral history, sociale bewegingen, socialistisch feminisme, tweede feministische golf, vrouwenbewegingen, vrouwenstudies, actiegroepen, jaren zeventig, seksualiteit, subculturen, gender, anticonceptie, universiteiten, wetenschappelijke beroepen
- Description
- Oral history interviews met vrouwen die actief waren in Dolle Mina
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- rooms-katholicisme, feminisme, theologie, tweede feministische golf, vrouwenorganisaties, rolgedrag, oecumene, seksualiteit, kerken, actiegroepen, acties, zorgarbeid, betaalde arbeid, oral history
- Description
- Oral history interview met VK01 over haar rol in de kerk. VK01 wordt geboren in een groot rooms-katholiek gezin in Elden. Haar vader was hoofd van de plaatselijke openbare school. Ze vertelt over haar jeugd, de vanzelfsprekende plaats van de kerk daarin, de normen en waarden die ze van huis uit meekreeg, haar geloofsbeleving, Godsbeeld en hoe dit veranderde in de loop van de jaren. Na de lagere school gaat ze naar de HBS in Arnhem. In de Tweede Wereldoorlog moet het gezin VK01 Elden verlaten. Via Huusse komen ze bij een gereformeerd gezin in Ede terecht, waar ze kennismaakt met het protestantisme. Op de middelbare school krijgt ze oog voor rolpatronen in kerk en maatschappij. Haar scheikundelerares Marga Klompé heeft veel voor haar betekend, ook voor haar werk in de kerk. Ze gaat medicijnen studeren in Utrecht. Door haar huwelijk moet ze haar studie afbreken. Ze doet een verkorte opleiding tot medisch analist. De eerste jaren van haar huwelijk werken mevrouw VK01 en haar man in Indonesië, waar hun eerste kind wordt geboren. Terug in Nederland krijgen ze nog twee kinderen. Al snel begint het patroon dat haar echtgenoot werkt en zij voor de kinderen zorgt, te wringen. Ze start een afdeling van het Katholiek Vrouwengilde. Ook raakt ze betrokken bij de Raad van Kerken en een katholieke organisatie voor jeugdwerk. Het valt haar soms zwaar als één van de weinige vrouwen binnen besturen van (kerkelijke) organisaties. Ze maakt zich zorgen over haar imago als moeder en huisvrouw. Haar man moet wennen aan alle activiteiten buitenshuis. Ze vertelt over veranderingen in de kerk en in de samenleving, en hoe ze daarin participeert, bijvoorbeeld in het project seksuele opvoeding van het Katholiek Bureau Geestelijk Gezondheidszorg. Ze wordt coördinator van het Katholiek Bureau voor Seksualiteit en Relaties. Ondertussen volgt ze cursussen op het gebied van seksuologie, relaties en vormingwerk. Ze zet zich in voor gelovigen die in de knel komen tussen de kerkelijke leer en het dagelijks leven, dat in de jaren zestig en zeventig sterk verandert onder invloed van de seksuele revolutie. Ze pleit voor vernieuwingen binnen de kerk, maar loopt tegen conservatieve bisschoppen aan. Ze vertelt over haar verhouding tot het feminisme en de betekenis van feministisch theologe Tine Halkes, en hoe Dorothee Sölle en Simone Weil haar geïnspireerd hebben: over het ontstaan en activiteiten van de Acht Mei Beweging (in 1985), waarvan ze zeven jaar voorzitter is geweest: hoe haar houding tot de kerk als instituut veranderd is en over haar groeiende verbinding met de oecumene. Ze blikt terug op hoe ze zorg voor kinderen en huishouden, en haar werk gecombineerd heeft en wat haar (schoon)ouders daarvan vonden: geeft haar mening over hedendaagse vernieuwingen binnen de katholieke kerk in Nederland en haar visie op de toekomst van de kerk.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- verkrachtingen, priesters, rooms-katholicisme, kerken, seksualiteit, relaties, emancipatie, moederschap, Nederland, Zuid-Holland
- Description
- MMRKK06 (1955) is afkomstig uit een streng katholiek middenklasse gezin uit Den Haag. Ze werd van haar 7e tot haar 12e misbruikt door een inwonende priester. Ze vertelt over haar jeugd als derde van vier kinderen in een katholiek middenklasse gezin in Den Haag. Moeder was gefrustreerd omdat ze volgens de geldende norm moest stoppen met werken toen de kinderen kwamen. Vader was thuis gewelddadig. Gehoorzaamheid was het allerbelangrijkste en de opvoeding was hard en liefdeloos. Geïnterviewde voelde zich onveilig en alleen thuis. Ze vertelt over de groei van de parochie Pius X in Den Haag. Eén van de nieuwe priesters die werd aangetrokken kwam bij hen inwonen. Tegelijk werd haar moeder actiever in de kerk en was steeds meer van huis. Ze beschrijft hun woning. Ze beschrijft het kerkgebouw en vertelt over de parochie. Ze beschrijft de priester die bij hen kwam wonen, zijn positie in het gezin. Hij schonk haar aandacht en geïnterviewde wilde vreselijk graag lief en braaf gevonden worden. Het seksueel misbruik ontwikkelde zich langzaam, van op schoot zitten en met zijn hand onder haar rokje gaan, tot haar meenemen naar zijn kamer waar ze misbruikt werd. Daarna vertelde hij haar hoe slecht ze was. Ze zag geen mogelijkheid te benoemen wat er gebeurde, en geloofde bovendien wat de dader zei. Ze denkt niet dat het de andere gezinsleden op is gevallen. Bij thuiskomst heeft geïnterviewde een keer haar moeder betrapt met de priester. Haar broer had eenzelfde ervaring. Ze vertelt hoe haar ouders de priester in de zomer van 1966 wegbrachten naar Uithuizen, waar hij ging samenwonen met een vrouw die zwanger was van hem. Hiermee stopte het misbruik. Ze vertelt over de frequentie en omstandigheden waaronder het misbruik plaatsvond, en hoe ze jarenlang geen woorden had om te vertellen wat er gebeurd was. Op de MULO raakte ze goed bevriend met Loes, bij wie ze veel thuis kwam. Dit was een warm bad: het leerde haar hoe een gezin ook kon zijn. Ze had grote moeite haar weg te vinden in de wereld, en was erg verward door man-vrouw relaties. Toen haar eigen dochter negen werd kreeg MMRKK06 haar eerste flashback. Ze viel in een zwart gat. Na een jaar besloot ze hulp te zoeken. Daarmee begon een traject langs een haptonome, psychologen en de Vereniging tegen Seksuele Kindermishandeling. Ze vertelt hoe ze, toen er met de Eerste Commissie Deetman aandacht kwam voor de mannen, besloot naar voren te treden. Haar broer deed namens haar een melding, waarna ze zich zelf ook heeft gemeld. Geïnterviewde vertelt over de relatie met haar broers en zussen. Ze vertelt over haar huwelijk, het gebrek aan veiligheid, haar moeite met grenzen aangeven, relatietherapie. Ze volgt opnieuw een opleiding. Ze beschrijft hoe ze zichzelf langzaam heeft geëmancipeerd en hoe ze leerde zien dat alles niet aan haar lag. Ze uit haar verdriet over haar onvermogen haar kinderen een veiliger thuis te geven. Ze vertelt hoe ze zich door beeldhouwen en zang heeft leren te uitten, en hoe het haar een ‘zijn’ en een stem gegeven. Ze vertelt hoe emotioneel deze processen voor haar zijn. Voor de lotgenotendagen van het Vrouwen Platform Kerkelijk Kindermisbruik schrijft ze gedichten over haar eigen proces. Ze leest hieruit voor en vertelt over het belang van deze dagen. Samen met de interviewer neemt ze haar archief over haar melding bij het Meldpunt Misbruik RKK door. Ze vertelt over het schrijven van een klaagschrift en de informatie die ze van de orde over de priester heeft gekregen. Hieruit bleek dat bekend was dat hij herhaaldelijk was overgeplaatst en gecorrigeerd. Ze vertelt over voor de commissie verschijnen en erkenning krijgen. Geïnterviewde toont een fotoalbum en vertelt aan de hand daarvan over haar jeugd, het doen van de Eerste Heilige Communie, haar dader pater van Scharenburg, en wat het haar doet de foto’s te bekijken. Ze spreekt over de praktijk van overplaatsen in plaats van verantwoordelijk stellen en over de houding van de kerk toen en nu, waarin machtsbehoud volgens haar centraal staat. Ze vertelt ook over naar de kerk gaan en te biecht moeten, waarbij ze bovendien haar dader altijd tegen kon komen.
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Pieterse, Josien > Interviewer
- Thesaurus
- rooms-katholicisme, feminisme, vrouwen in het ambt, feministische theologie, tweede feministische golf, vrouwenorganisaties, rolgedrag, oecumene, seksualiteit, kerken, acties, zorgarbeid, betaalde arbeid, poëzie, theologie, protestantisme, predikanten, mystiek, leraren, vrouwenbewegingen, vrouw en geloofbewegingen, oral history
- Description
- Twee oral history interviews met kerkelijke vrouwen
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Poortvliet, Nienke > Interviewer
- Thesaurus
- abortusstrijd, actiegroepen, acties, Dolle Mina, emancipatie, feminisme, jaren zeventig, 1970-1979, oral history, seksualiteit, tweede feministische golf, sociale bewegingen, vrouwenbewegingen, mensenrechten, vrouwenstudies, gender, GroenLinks, politiek, uitgeverijen
- Description
- Oral history interview met DM02 over haar betrokkenheid bij Dolle Mina. DM02 wordt in 1941 geboren en groeide op in Den Haag. Ze heeft een Poolse moeder die als illegale dienstmeid werkt bij een rijke familie in Den Haag. Haar ouders trouwen in 1939 en krijgen vier kinderen. Haar jeugd brengt ze door op Katholieke meisjesscholen. Van haar zestiende tot haar negentiende zit DM02 op de Vrije Academie. Tot haar vijfentwintigste heeft zij een bijbaan bij een verzekeringsbedrijf, ze trouwt met een verzekeringsagent. In 1966 wordt DM02'’ eerste dochter geboren en in 1968 haar tweede dochter. Aan het begin van de jaren zeventig eindigt haar huwelijk en zorgt ze alleen voor haar twee dochters. In de jaren zestig begint ze haar werk bij de Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming (NVSH). Ze groeit binnen deze organisatie en wordt redacteur bij Sekstant. In 1969 is ze één van de medeoprichters van Dolle Mina en de Stichting Uitgeverij Dolle Mina. Binnen Dolle Mina was zij nauw betrokken bij de strijd voor een abortuswetgeving, de opzet van het ‘Werkende Wijven Plan’ en de aanstelling van de eerste ombudsvrouw in Nederland. In 1974 richt ze samen met Marjan Sax en Selma Leydesdorff ‘Wij Vrouwen Eisen’ op, DM02 wordt voorzitter. In 1977 richt DM02 samen met onder andere Anja Meulenbelt en Selma Leydesdorff de feministische uitgeverij Sara op. Tussen 1992 en 1994 is ze bestuurslid in het partijbestuur van GroenLinks en in 1997 is ze voor GroenLinks kandidaat voor de verkiezingen van Zuid-Holland. Sinds 2000 is ze gemeenteraadslid in Den Haag. I
- Categories
- Film & Audio/Film & Audio
- Contributor
- Naezer, Marijke > Interviewer
- Thesaurus
- abortusstrijd, acties, actiegroepen, Dolle Mina, eerste feministische golf, emancipatie, feminisme, jaren zeventig, 1970-1979, socialistisch feminisme, sociale bewegingen, gender, lezing, Marxism, anticonceptie, seksisme, seksualiteit, tweede feministische golf, universiteiten, vrouwenbewegingen, vrouwenstudies, wetenschappelijke beroepen, oral history
- Description
- Oral history interview met DM04 over haar betrokkenheid bij Dolle Mina. DM04 wordt geboren op 21 augustus 1947 in Eindhoven. Ze is de eerste dochter van twee geëmigreerde Friezen en is de oudste van vier kinderen. Mede doordat haar vader vroeg sterft ontwikkelt ze een sterk verantwoordelijkheidsgevoel. Studeren wordt thuis erg aangemoedigd en ze is een van de weinige meisjes uit haar milieu die naar de middelbare school en universiteit gaat. Op haar zeventiende begint DM04 met de studie wiskunde in Utrecht. Na twee jaar verandert ze van richting en studeert psychologie en wetenschapstheorie. In 1970 komt ze voor het eerst in aanraking met Dolle Mina. Kort daarna begint ze met acties voeren en zit ze in allerlei groepen, waaronder de Lezingengroep. Wanneer ze naar Amsterdam verhuist treedt ze ook toe tot de stuurgroep van Dolle Mina. Hiernaast is ze actief bij de Marxclub. Van 1971 tot 1974 verblijft ze in de Verenigde Staten en komt daar in aanraking met het Amerikaans feminisme en haar separatistische tactiek. DM04 schrijft verschillende artikelen, onder anderen voor Sextant en de Socialistisch Feministische Teksten. Ze is medeoprichtster van de afdeling Vrouwenstudies aan de Universiteit van Amsterdam, waar ze tot haar pensioen in 2011 docente Vrouwenstudies is.
Showing 1-10 of 10 records.