Klein shows in this book, that contemporary feminism, once 'disrobed' from the rhetorical garb of eauality with men, is laid bare as having a single-minded political agenda - the achievement of privilege over men. This goal, it is argued, is blatantly inconsistent with any reasonable notion of equality, and creates an insidious sexism apparent in the behavior of feminists themselves. In the final analysis, Klein urges readers to embrace a productive and healthy account of justice, merit and overall human excellence.
Overdruk uit: De Nieuwe Taalgids, 78-2, 1985, p. 127-136. .Dit artikel bevat de tekst van een lezing die op 18 mei 1985 tijdens het Couperus-symposium te Nijmegen werd uitgesproken door M. Klein. In dit artikel bespreken de auteurs de de roman 'Langs lijnen van geleidelijkheid', verschenen in 1900, van Louis Couperus. Het is een roman over de vrouwenbeweging. Gezien de afloop van de roman - de hoofdpersoon, een gescheiden vrouw met feministische ideeën, keert terug bij haar ex-echtgenoot - moet dit werk volgens de auteurs worden beschouwd als een anti-feministische roman. Een vrouw mag tijdelijk proberen te streven naar het hogere, uiteindelijk moet zij haar levenslijn volgen en dat impliceert onderworpenheid aan de man én de moederrol. De roman wordt vergeleken met de eerste Nederlandse feministische roman 'Hilda van Suylenburg' en de auteur Cécile Goekoop-De Jong van Beek en Donk, die in 1899 haar echtgenoot verlaat, maar zich korte tijd met hem herenigd voor dat zij gaan scheiden.