De Grote Hongersnood van 1845 tot 1852 is een van de belangrijkste periodes uit de Ierse geschiedenis. Herinneringen van de Grote Hongersnood leefden echter vooral voort in de Ierse literatuur, vooral in het werk van schrijfsters, die zich daarbij richten op ervaringen van vrouwen. Een aantal Ierse vrouwen, van zowel protestantse als katholieke afkomst, was actief in de zogenaamde relief societies, zoals de Dublin Ladies' Relief en de Belfast Relief Association for Connaught. Deze vrouwenorganisaties boden hulp aan de verhongerende bevolking door het opzetten van gaarkeukens en het trainen van jonge plattelandsvrouwen voor werk in de wol- en kantindustrie.