Autobiografie van de Iraans-Nederlandse Mardjan Seighali (1964), directeur van Stichting voor Vluchteling-Studenten (UAF), over haar leven in de Islamitische Republiek Iran, martelingen in de gevangenis, haar vlucht naar in Nederland in 1990 met haar twee kinderen naar haar al eerder gevluchte man, wonen in een asielzoekerscentrum en de weg vinden in Nederland, haar studie via de UAF en stage bij VluchtelingenWerk, haar relatie met haar man en nieuwe mensen die zie leert kennen. Over volwassenwording, identiteit en het proces om haar herinneringen op te halen en haar levensverhaal te vertellen.