VHV03, psychotherapeut, reflecteert in het interview op haar jeugd als domineesdochter. Zij heeft een tweelingbroer en vertelt over de invloed dat dat heeft op haar socialisatie en ontwikkeling. VHV03 beschrijft de manier waarop zij een hetero bestaan probeert op te bouwen en hoe zij uiteindelijk toch kiest voor een lesbisch leven. VHV03 vertelt over de oprichting van Stichting De Maan: het pionierswerk dat door de Maan wordt verricht op het gebied van onder andere incesthulpverlening en hoe De Maan zich verhoudt tot de vrouwenbeweging. VHV03 beschrijft hoe in de periode dat zij voor De Maan werkt haar privé- en werkleven steeds meer vervlecht. VHV03 gaat in het interview uitgebreid in op haar werk in voormalig Joegoslavië en hoe haar dat aangrijpt. Ze beschrijft haar jarenlange relatie met Riek Stienstra, directeur van de Schorerstichting. Voor VHV03 is de grote winst van De Maan en de vrouwenhulpverlening de aandacht voor seksueel geweld, de aandacht voor verkrachting in oorlogsgebieden en de positievere uitstraling die het lesbisch zijn heeft gekregen.
VHV09 vertelt in het interview hoe haar werk in de vrouwenbeweging en de vrouwenhulpverlening heel sterk met haar privéleven is vervlochten. Zij reflecteert op de veelheid aan activiteiten, projecten, cursussen en organisaties die zij heeft opgezet en uitgevoerd. Zo was zij betrokken bij Dolle Mina, Wij Vrouwen Eisen, Brood en rozen, Feministische Oefengroepen Radikale Therapie (FORT), Vrouwen Vormingscentrum De Born, Emancipatorisch Vrouwen Vormingswerk Adviesgroep: EVA bijt door, de projectgroep Vrouwenhulpverlening, Vereniging tegen Seksuele Kindermishandeling, Vrouwenopvang Den Bosch, en Stichting Artemis. Zij vertelt in het interview wat de vrouwenbeweging voor haar heeft betekent en hoe zij zich hier meteen thuis voelde. In haar leven en haar werk heeft het ervaringsleren altijd centraal gestaan. Interactie, samen met anderen leren, is voor haar dé manier om te leren. De vrouwenbeweging heeft voor haar acceptatie van zichzelf als vrouw gegeven. VHV09 beschrijft zichzelf als anarchistisch, wars van institutionalisering, een strateeg en een starter. In het interview vertelt ze ook welke rol spiritualiteit in haar leven heeft. Daarnaast gaat zij in op haar huwelijk met haar jeugdvriend dat misloopt en vertelt zij over de verschillende vrouwenrelaties die zij daarna heeft.
Oral histoy interview met RV05 over haar betrokkenheid bij Rooie Vrouwen. RV05 wordt geboren op 30 maart 1951. Ze groeit op in de omgeving van Haarlem. Haar vader geeft dramatische vorming aan jongeren en haar moeder is huisvrouw. Ze heeft een oudere broer. RV05 komt uit een progressief socialistisch milieu. Thuis wordt er PSP gestemd en zijn ze lid van de NVSH. Ze studeert eerst culturele antropologie en gaat daarna naar de sociale academie in Amsterdam. Tijdens haar studie loopt ze stage bij de Born, waar ze vervolgens gedurende vijf jaar werkt als trainer en vormer. Ze is hoofdredacteur van het Rooie Vrouwen Magazine, zetelt in het bestuur van de Rooie Vrouwen en de Partij van de Arbeid en is internationaal secretaris voor de partij. Van 1981 tot 1993 is Ruygrok werkzaam bij het COC. Daarna werkt ze voor Arachne, waar ze in 1996 directeur wordt. Wanneer Arachne in 1998 overgaat in E-quality treed ze af als directeur maar blijft wel werkzaam bij E-quality. Hiernaast heeft RV05 haar eigen adviesbureau, Adviesbureau Europa, en is ze voorzitter van de Doopsgezinde gemeenschap in Haarlem.
Oral history interview met DM03 over haar betrokkenheid bij Dolle Mina. DM03 wordt in 1947 geboren als enig kind van Joods-Duitse ouders. Wanneer ze tien is, overlijdt haar moeder. Haar vader heeft een ijzerzaak en verdient in de periode van de wederopbouw een vermogen. Op jonge leeftijd krijgt hij een hersentumor, waardoor DM03 opgroeit met een invalide vader. In 1969 begint ze met de studie politicologie aan de Universiteit van Amsterdam, die ze in 1976 afrondt. Ze is actief lid van de studentenbeweging en is in 1969 bij de bezetting van het Maagdenhuis. Van 1969 tot 1973 is ze actief bij Dolle Mina, ze neemt onder andere deel aan de actie ‘Op de Vrouw Af’. Bij Dolle Mina probeert ze veranderingen te introduceren en praatgroepen op te richten. Ze stapt uit de beweging wanneer ze denkt dat hiervoor geen plek is. In 1972 komt ze in aanraking met het opkomende Radicaal Feminisme. Ze is in 1974 samen met Ria Sikkes en Selma Leydesdorff één van de oprichters van ‘Wij Vrouwen Eisen’ en in 1978 één van de acht initiatiefnemers van het vrouwencafé Saarein. In 1973 erft ze 2,5 miljoen gulden. In 1983 richt ze samen met vier anderen Mama Cash op, een stichting die initiatieven van vrouwen in de hele wereld financiert. Haar geërfd vermogen dient als startkapitaal. In 2006 heeft Mama Cash al meer dan 5500 projecten in binnen- en buitenland gesteund. In 2003 treedt ze af als voorzitter van het bestuur van Mama Cash. Hetzelfde jaar richt ze DM03 Consultancy op, een bureau voor financieel advies en filantropie, waar ze ten tijde van dit interview nog steeds werkt.