Armoede en degradatie van het natuurlijk milieu in de rurale gebieden van de Derde Wereld zijn twee zijden van dezelfde medaille. Aan de ene kant dragen de armsten, dat zijn in meerderheid vrouwen, de zwaarste last van de achteruitgang van natuurlijke hulpbronnen. Aan de andere kant leidt juist deze armoede ertoe dat zij een nog zwaardere druk leggen op het milieu waarvan ze direct afhankelijk zijn voor hun bestaan. In dit artikel wordt beargumenteerd hoe noodzakelijk het is aandacht te schenken aan de taken en levensomstandigheden van vrouwen bij beleid en planning voor duurzame ontwikkeling. Daarbij worden een aantal aanbevelingen gedaan t.a.v. het onderzoek in dit kader.