18* jjaattgang.
Veertiendaagsch Blad voor de Vrouw.
Onder Redactie van:
W. DRUCKER en Th. P. B HAVER.
Abonnementsprijs per 3 maanden
f 0.75
Voor België, 't overige Buitenland en
Ned.-Indië
„ 0.95
Afzonderlijke Nummers
„ 0.05
iiiiilliiiililllililllllllllllllllliiilliilllllllllllinnniiiiiimilniliHHHHiniiiitiniiiiiiliiiiiimnnniiiiiiitiiïTini 11 ■ i• ■ i ■ 11n1i iiiiiin
iiïiiiitn iniimiiiniiiinnnfiiiiiniiiitiiiiiiiiiiimiiiiiin
Bureau van Redactie en Administratie:
Roelof Hartstraat 131.
AMSTERDAM.
IIIIIIIIIÏTÏMH 11 ii 1111111 II ii iii
111 t~OliiinninMH«.mmim*ii
Advertentiën per regel
f 0.16
Groote letters naar plaatruimte.
Boek aankondigingen per regel
,0.10
en 4/3 maal.
Aanvragen en betrekkingen
, 0.0">
i
INHOUD.
Fjjksambtenaressen m gehuwde loonarbeidsters.
Het Neo-Malthusianisme.
Nog eens: Neutraliteit op de openbare schoal.
Binnen de Grenzen.
Uit den Vreemde.
Vergaderingen.
Feuilleton: De liefhebberijen van den kapitein.
attfatilsfettsu
©pen brief aan Hef JEiniaferie in Nederland.
Excellenties,
Met verschuldigde hoogachting wagen wij het, wij die
geen invloed hebben op het Staatsbestuur, uw aandacht
te vragen voor haar, over wier lot en bestaan wordt
beslist zonder dat ooit haar de gelegenheid wordt gegeven
op te komen voor baar belangen, mede te beraadslagen
over de wetten, die beslissen over haar wel en wee.
Door zijn Excellentie den Minister van Binnenlandsche Zaken is een Ontwerp van Wet ingediend, waarbij
"Vrouwelijke Rijksambtenaren op den dag van haar huwelijk — als bruidscadeau — haar ontslag krijgen. Dit een
der grootste stappen, welke tot hiertoe is gezet op den
weg, welks voorloopige eindpaal heet: de gehuwde vrouw
uit den loonarbeid. Het is niet voor het eerst dat de
wereld dergelijke reuzen-passen te zien krijgt; een vooruitschrijden, dat telkens door den loop der tijden weder
werd gestuit — helaas echter altijd slechts na veel strijd
en bijden.
In dat Wetsontwerp voor u de realisatie van een
eeuwen-oud van uit het Oosten naar het Westen overgebracht ideaal. Een ideaal der libellula gelijk, wier slank
hoepend lichaam, wier blauw-groene vleugels, goud-sparkelend in het zonlicht, duizendvoudig weerkaatst in het
water, al zwevend en deinend lokken tot vangen, maar
eenmaal gegrepen slechts blijkt te zyn
een nietig,
rottend stofje.
Niet nieuw het regeeren volgens een ideaal, niet nieuw
ook dat de vrouw daarbij is dupe. De historie maalt mannen in hoogheid gezeten als gij, in hun tijd wijs en beroemd
als nu gij, die zich ten strijde aangordden tegen den
duivel, te vuur en te zwaard hem uitdreven, waar zij hem meenden te ontdekken. Pausen als Innocentius VIH, Julianus
II en Adriaan VI sanctionneerden bet vervolgen van de
door den duivel bezetenen. Luther riep uit: „Men moet
geen medelijden hebben met heksen; ik zou ze allen
willen verbranden." Jacobus I van Engeland leidde zelf
de folteringen, noodig tot uitdrijving van den Satan en
onder zijn auspiciën werd een wet afgekondigd, ineengezet door twaalf bisschoppen, waarbij heksen die ontdekt
werden, al was het dan ook voor de eerste maal, ter
dood werden verwezen. Bodin, geestelijk gelijke van
Aristoteles en Machiavelli, schreef zijn,'tyémonomanie des
sorciers om te bewijzen de lycanthropie. der heksen
vleeschelijken omgang met hellegoden.- Carpzovius, Geheimraad te Dresden, beroemd commentator des Bijbels,
veroordeelde 20.000 heksen tot den marteldood. Rémy,
rechter te Lorraine, verhoovaardigde zich op het laten
verbranden van 600 dochteren des duivels. Bisschoppen,
heilige mannen, zooals b.v. die van Würtzburg en Bamberg, verbrandden respectievelijk achthonderd en vijftien
honderd heksen. Aan hun zijde een de Lancre, een Bossuet,
een Mazarin, een Glanville, een Coke, een Bacon, al,
al de groote, mannen uit hun dagen. Wie anders durfde
denken werd vervolgd, gevangen, gedood; Cornelius Agrippa,
adv caat-generaal te Metz, stierf in de gevangenis, wijl
hij twijfelde aan de hekserij, ergo heulde met Beëlzebub
en zijn genooten. Die mannen, pausen, koningen, priesters,
staatslieden, geleerden, rechters waren te goeder trouw
evenals gij, Excellenties; evenals gij wenschten zij het kwade
te weren uit hun landen; evenals gij verlangden zij het
geluk van hun volk ; evenals gij werkten zij in den naam
van God, ter eere Gods — toch is er heden ten dage
niemand meer, die een lans zou willen breken voor hun
ideaal en zeker zult ook gij geen lauwer winden om de
slapen van den schrijver van den Heksenhamer. Zij faalden,
te goeder trouw, o zeker, maar wat hielp dat de duizenden
en duizenden, die door hen hebben geleden de afzichtelijkste,
de gruwzaamste folteringen ? Drie a vier eeuwen heeft datgene wat ons thans toeschijnt een cauchemar, een waanzin, een geestes-aberratie, fier den kop omhoog gestoken.
Dat geeft te denken — moest ten minste tot denken
brengen hen, die ter bereiking van hun ideaal in de weegschaal moeten stellen het welzijn van velen en velen. Waar
Veertiendaagsch Blad voor de Vrouw.
Onder Redactie van:
W. DRUCKER en Th. P. B HAVER.
Abonnementsprijs per 3 maanden
f 0.75
Voor België, 't overige Buitenland en
Ned.-Indië
„ 0.95
Afzonderlijke Nummers
„ 0.05
iiiiilliiiililllililllllllllllllllliiilliilllllllllllinnniiiiiimilniliHHHHiniiiitiniiiiiiliiiiiimnnniiiiiiitiiïTini 11 ■ i• ■ i ■ 11n1i iiiiiin
iiïiiiitn iniimiiiniiiinnnfiiiiiniiiitiiiiiiiiiiimiiiiiin
Bureau van Redactie en Administratie:
Roelof Hartstraat 131.
AMSTERDAM.
IIIIIIIIIÏTÏMH 11 ii 1111111 II ii iii
111 t~OliiinninMH«.mmim*ii
Advertentiën per regel
f 0.16
Groote letters naar plaatruimte.
Boek aankondigingen per regel
,0.10
en 4/3 maal.
Aanvragen en betrekkingen
, 0.0">
i
INHOUD.
Fjjksambtenaressen m gehuwde loonarbeidsters.
Het Neo-Malthusianisme.
Nog eens: Neutraliteit op de openbare schoal.
Binnen de Grenzen.
Uit den Vreemde.
Vergaderingen.
Feuilleton: De liefhebberijen van den kapitein.
attfatilsfettsu
©pen brief aan Hef JEiniaferie in Nederland.
Excellenties,
Met verschuldigde hoogachting wagen wij het, wij die
geen invloed hebben op het Staatsbestuur, uw aandacht
te vragen voor haar, over wier lot en bestaan wordt
beslist zonder dat ooit haar de gelegenheid wordt gegeven
op te komen voor baar belangen, mede te beraadslagen
over de wetten, die beslissen over haar wel en wee.
Door zijn Excellentie den Minister van Binnenlandsche Zaken is een Ontwerp van Wet ingediend, waarbij
"Vrouwelijke Rijksambtenaren op den dag van haar huwelijk — als bruidscadeau — haar ontslag krijgen. Dit een
der grootste stappen, welke tot hiertoe is gezet op den
weg, welks voorloopige eindpaal heet: de gehuwde vrouw
uit den loonarbeid. Het is niet voor het eerst dat de
wereld dergelijke reuzen-passen te zien krijgt; een vooruitschrijden, dat telkens door den loop der tijden weder
werd gestuit — helaas echter altijd slechts na veel strijd
en bijden.
In dat Wetsontwerp voor u de realisatie van een
eeuwen-oud van uit het Oosten naar het Westen overgebracht ideaal. Een ideaal der libellula gelijk, wier slank
hoepend lichaam, wier blauw-groene vleugels, goud-sparkelend in het zonlicht, duizendvoudig weerkaatst in het
water, al zwevend en deinend lokken tot vangen, maar
eenmaal gegrepen slechts blijkt te zyn
een nietig,
rottend stofje.
Niet nieuw het regeeren volgens een ideaal, niet nieuw
ook dat de vrouw daarbij is dupe. De historie maalt mannen in hoogheid gezeten als gij, in hun tijd wijs en beroemd
als nu gij, die zich ten strijde aangordden tegen den
duivel, te vuur en te zwaard hem uitdreven, waar zij hem meenden te ontdekken. Pausen als Innocentius VIH, Julianus
II en Adriaan VI sanctionneerden bet vervolgen van de
door den duivel bezetenen. Luther riep uit: „Men moet
geen medelijden hebben met heksen; ik zou ze allen
willen verbranden." Jacobus I van Engeland leidde zelf
de folteringen, noodig tot uitdrijving van den Satan en
onder zijn auspiciën werd een wet afgekondigd, ineengezet door twaalf bisschoppen, waarbij heksen die ontdekt
werden, al was het dan ook voor de eerste maal, ter
dood werden verwezen. Bodin, geestelijk gelijke van
Aristoteles en Machiavelli, schreef zijn,'tyémonomanie des
sorciers om te bewijzen de lycanthropie. der heksen
vleeschelijken omgang met hellegoden.- Carpzovius, Geheimraad te Dresden, beroemd commentator des Bijbels,
veroordeelde 20.000 heksen tot den marteldood. Rémy,
rechter te Lorraine, verhoovaardigde zich op het laten
verbranden van 600 dochteren des duivels. Bisschoppen,
heilige mannen, zooals b.v. die van Würtzburg en Bamberg, verbrandden respectievelijk achthonderd en vijftien
honderd heksen. Aan hun zijde een de Lancre, een Bossuet,
een Mazarin, een Glanville, een Coke, een Bacon, al,
al de groote, mannen uit hun dagen. Wie anders durfde
denken werd vervolgd, gevangen, gedood; Cornelius Agrippa,
adv caat-generaal te Metz, stierf in de gevangenis, wijl
hij twijfelde aan de hekserij, ergo heulde met Beëlzebub
en zijn genooten. Die mannen, pausen, koningen, priesters,
staatslieden, geleerden, rechters waren te goeder trouw
evenals gij, Excellenties; evenals gij wenschten zij het kwade
te weren uit hun landen; evenals gij verlangden zij het
geluk van hun volk ; evenals gij werkten zij in den naam
van God, ter eere Gods — toch is er heden ten dage
niemand meer, die een lans zou willen breken voor hun
ideaal en zeker zult ook gij geen lauwer winden om de
slapen van den schrijver van den Heksenhamer. Zij faalden,
te goeder trouw, o zeker, maar wat hielp dat de duizenden
en duizenden, die door hen hebben geleden de afzichtelijkste,
de gruwzaamste folteringen ? Drie a vier eeuwen heeft datgene wat ons thans toeschijnt een cauchemar, een waanzin, een geestes-aberratie, fier den kop omhoog gestoken.
Dat geeft te denken — moest ten minste tot denken
brengen hen, die ter bereiking van hun ideaal in de weegschaal moeten stellen het welzijn van velen en velen. Waar